Ter strand, ter zee en op de prairie

Schip ahoi en howdy how, tijd voor een nieuw verslag met vele nieuwe avonturen!

9 oktober, donderdag:
Na mijn tas te hebben gedropt bij het reisbureau ben ik naar de haven gewandeld.
Ik kreeg een hele mooie gele tas om al mijn spullen in te doen, aangezien je niets met ritsen mocht meenemen. De tas overleefde de wandeltocht maar net tot de haven, dat verklaarde waarom de tas gratis was. Bij de haven zat al een groepje te wachten op de boot en naar mate de tijd vorderde was de groep compleet. Meer dan de helft van onze groep waren Duitsers. Nu snap ik ook waarom iedereen in Australië zegt dat ze veel Duitsers tegenkomen. Tot aan dat moment dacht ik namelijk dat het alleen stikte van de Engelsen, Duitsers en Engelsen dus. Des al niet te min een superkleine groep, die onder andere uit twee Israëlische koppels bestond die beiden op huwelijksreis zijn. Na onze schoenen in een zak te hebben gegooid, konden we aan boord van onze mooie catamaran stappen.
Het luxe leventje kon beginnen, handdoekje op het dek en nog even voordat de zon onderging bijkleuren. Na onze maaltijd, die uit vis en aardappelpuree bestond, zijn we naar een plek gaan varen om onze nacht door te brengen. In de avond hebben we allerlei leuke spelletjes zoals 'human twister' gedaan en hebben we daarna het dek omgebouwd tot een ware slaapzaal.

10 oktober, vrijdag:
Na een goed ontbijt zijn we met door een kleiner bootje gedropt op een eiland. Daar hebben we een kleine wandeltocht naar een geweldig uitzichtpunt gemaakt. Hier konden we de prachtige witte stranden en het heldere knal blauwe water zien. Na een paar selfies en groepsfoto's te hebben gemaakt zijn we naar beneden gewandeld om het strand van wat dichterbij te zien. Na over een paar rotsen te zijn geklommen zagen we een geweldig strand, helemaal voor ons zelf. Hier hebben we ons allemaal gescrubt met het fijne dunne zand en uiteraard gezwommen in de prachtige zee. Na een paar uur was het tijd om terug te wandelen en de boot weer op te stappen. Met de boot zijn we naar een goede snorkelplek gevaren. We moesten allemaal voor de zekerheid een wetsuit aandoen ter bescherming tegen kwallen. Gelukkig was het seizoen dat er veel kwallen voorkwamen wel net afgelopen, dus de kans om gestoken te worden was erg klein. De jongen die op de boot werkte gooide heel veel vissenvoer om ons heen, wat er voor zorgde dat we heel veel kleurrijke vissen konden zien. Op een gegeven moment zag ik onder ons zelf een dikke vis van wel minstens twee meter lang zwemmen! Wauw, ik wist niet dat er zulke grote vissen bestonden. Het was net Dora uit 'Finding Nemo', maar dan twee meter groot. Na ruim een uur gesnorkeld te hebben was het tijd om weer aan dek te gaan en na een minuut te douchen te genieten van ons diner. In de avond was het spelletjestijd. We werden ingedeeld in groepen en moesten allerlei grappige opdrachten doen. Helaas had mijn groep niet gewonnen, maar het was wel erg leuk om te doen.

11 oktober, zaterdag:
Alweer vroeg in de morgen klonk er muziek op de boot, voor ons het teken dat het tijd was om op te staan. Het was weer tijd om de wetsuit aan te doen en het snorkelgerei bij elkaar te pakken en een ander rif van dichterbij te bekijken. Aangezien ik erg verbrand was de dag ervoor en de wetsuit hierdoor niet zo heel erg comfortable was, heb ik niet zo lang gesnorkeld. Mijn conclusie na deze duik was wel, dat deze twee riffen zeker niet onder deden aan het 'Great barrier reef' in Cairns. Het koraal was kleurrijker en er waren veel mooie vissen te zien. Je kan jammer genoeg wel zien dat de riffen erg verslechteren, op veel plekken zag je dood koraal. Na het snorkelen was het tijd om te lunchen en weer terug te varen naar de haven. In de avond was er een afterparty in het stadje. Wanneer je een drankje van vijf dollar kocht kreeg je een gratis pizza. Een goedkope en gezellige manier om de tour met zijn allen af te sluiten dus.

12 oktober, zondag:
Deze dag was het weer tijd om uit te checken bij het hostel, rond middernacht nam ik namelijk de nachtbus naar het volgende plaatsje: Rockhampton. Na mijn bagage in het hostel te hebben gedropt was het tijd om mijn laatste dag in Airlie beach door te brengen. Aangezien ik nog steeds erg verbrand was, besloot ik voornamelijk de beschutting op te zoeken in plaats van te genieten van de zon. Deze dag heb ik
samen met een aantal mensen van de boot en Laura doorgebracht, zij nam ook de nachtbus. We hebben een deel van de dag in het reisbureau doorgebracht, daar kon je namelijk gratis gebruik maken van het internet. Ook hebben we een tijd in een van de vele pubs gezeten en daar gesnookerd.
In de avond hebben we een steaksandwich in het hostel waar Laura verbleef gegeten en daarna zijn we rustig naar het busstation toegelopen. Mijn plan was om de hele nacht mijn sociale contacten in Nederland up te daten, ideaal dacht ik aangezien het natuurlijk op dat moment dag was aan de andere kant van de wereld. Tevergeefs was ik zo moe, dat het resultaat was dat ik de halve busreis gedommeld heb in plaats van het internetten met alle lieve vrienden en familie.

13 oktober, maandag:
Super vroeg en erg moe kwam ik deze ochtend aan in Rockhampton. Na een belletje met het hostel, werd ik opgehaald door een busje die me hiernaar toe bracht. Daar moest ik eerst een paar uur wachten tot dat ik kon inchecken. Overleven, ik was namelijk erg moe en verlangde naar een bed. Na een paar uur later wat bijgetankt te hebben, heb ik het stadje verkent. Er was niet veel te beleven, maar ik genoot van alle rust. Een Deens meisje heeft haar avondmaal met mij gedeeld en in ruil kocht ik wat snacks voor bij de film. Na het eten hebben we met een aantal anderen een film gekeken en zijn daarna gaan slapen.

14 oktober, dinsdag:
Na een kort nachtje, waarin er ook nog een meisje paniekerig schreeuwde dat er een spin op haar zat, was het rond half zes in de morgen alweer tijd om op te staan. Het was tijd om het strand en de zee even achter me te laten en de Australische 'outback' te verkennen!
Tijdens het plannen van mijn trip in Australië kwam ik erachter dat het helaas niet haalbaar was voor mij om naar Alice Springs te gaan en dat ik dat mezelf te goed moet houden voor een volgende keer. Ik had me een beetje in de afstand vergist en dacht er niet bij na dat heel Europa qua oppervlakte in Australië past, het is dus vergelijkbaar met een stedentripje Barcelona. Tevens zou het me de helft van mijn Australië budget gaan kosten en dat was iets te veel van het goede. Gelukkig kwam het reisbureau met een goed alternatief, een boerderij in het midden van net nationale park 'Kroombit'. Na twee uur met de bus te hebben gereden kwamen we aan in een plaatsje genaamd Biloela. Daar werd ik samen met een Engelse jongen opgehaald door de eigenaar van de boerderie. Hij bracht ons met zijn jeep naar de plek van bestemming. Na ongeveer een half uur door het natuurgebied gereden te hebben kwamen we aan op de boerderij. We werden ontvangen door zo'n ongeveer twintig backpackers die daar in ruil voor accommodatie en eten een tijdje blijven werken, de ene een paar maand en de andere een week. Nadat we allebei een mooie cowboyhoed en bandana hadden gekregen wandelden ik en Ben (de Engelse jongen) naar een heuvel in de buurt van de boerderij, daar hadden we een prachtig uitzicht over het nationale park. Eenmaal teruggekomen konden we genieten van onze lunch, een steak met salade en vers gebakken brood. De steak was heerlijk, beter en verser krijg je ze denk ik niet. Na onze lunch was het tijd om het paard te bestijgen, de geiten moesten bij elkaar gedreven worden! Ons team bestond uit een Deens meisje, de Engelse jongen, ik en een ander Nederlands meisje en jongen en alle paarden natuurlijk. Nadat ik een paard toegewezen kreeg en uitleg had gekregen over hoe het allemaal werkte (ik had namelijk nog nooit paard gereden, misschien eens op een kinderfeestje jaren terug) was het tijd om de geiten op te zoeken. Door "heyhuphuphup" en te paard de geiten in te sluiten en achter ze aan te rennen, moesten we de geiten naar de rodeo zien te begeleiden. Makkelijker gezegd, want zowel de geiten als de paarden hadden er niet zoveel zin in. Uiteindelijk hebben we ongeveer dertig van de honderden geiten weten te vangen, genoeg voor de rodeo. Ik was best trots op mezelf, aangezien ik niet van het paard gevallen was en in ieder geval een paar geiten gevangen had. Nadat we de paarden weer terug hadden gebracht naar de stallen gingen we zelf weer naar de rodeo waar we de geiten naar toe hadden gebracht. Een meisje leerde ons hoe we een lasso konden werpen. Na dit wel honderd keer geoefend te hebben was het tijd voor het echte werk, de rodeo in en proberen de geiten te vangen. Het was Ben al redelijk vlot gelukt om de lasso om de nek van een jong geitje te werpen. Het was best sneu, want het geitje raakte in paniek en dacht volgens mij dat hij vermoord zou worden. Nadat Ben er nog een aantal had gevangen lukte mij het ook eindelijk om een geit te vangen. De beste worp en vangst van iedereen denk ik, ik begon namelijk bij de hoorns en had uiteindelijk een achterpoot te pakken. In totaal is het me uiteindelijk gelukt om twee geiten te vangen.
Nog steeds best trots natuurlijk, want er zijn vast niet veel meer mensen die kunnen zeggen dat ze met een lasso een geit op een Australische ranch hebben gevangen! Om nog maar even met de gewelddadigheid door te gaan hebben we daarna kleiduif geschoten. Ik had drie van de vijf geraakt, dus ik begon me al een aardige cowgirl te voelen. Na een lekkere countrymaaltijd hebben ze ons 'whip cracking' geleerd en hebben we uiteraard gelinedanced. Wat grappig was, was dat we de enigste twee gasten waren maar wel met meer dan twintig man op de dansvloer stonden. De andere jongeren die daar werken dansen elke dag mee. Na flink gedanst te hebben, mochten we ook nog even een poging op de 'mechanic bull'. Met heel veel verwachtingen stapte ik op de stier en ik viel er een paar seconde later alweer af. Ik geef mijn broek de schuld, vroeger was ik namelijk een stuk beter in het spelletje...

15 oktober, woensdag:
In de ochtend zijn we na het ontbijt op de quad gestapt. Nadat de twee meisjes ons uitleg hebben gegeven was het tijd om met de quad het nationale park rond te scheuren. Achter ons reed de baas van de boerderij in een jeep en legde de zelfde route af. Ik verbaasde me er over, ik wist niet dat auto's ook zulke routes af konden leggen. Op een gegeven moment moesten we van de quad af stappen aangezien een boom de weg versperd had. De baas heeft de boom met de jeep weggesleept en toen konden we weer verder. In de tussentijd had ik even met de hond gespeeld die mee was. De hond vervolgde de route, in plaats van de jeep, achterop de quad van een van de meisjes. Bovenop de heuvel stond een watertank met een strandje er voor waar je kon zwemmen: "Het hoogste strand van New South Wales". De tocht duurde ongeveer twee uur en het landschap was prachtig. Rood landschap en heuvels, precies zoals ik me Australië voorstel. In de middag hebben we geholpen met kippen naar een andere ruimte te verdrijven en nadat dat was gelukt met de afrastering op de boerderij. Helaas was het daarna alweer tijd om naar het busstation in Biloela te rijden.
Toen we op de terugweg wilde kangoeroes zagen was mijn trip naar de outback meer dan geslaagd!