No more rice!

Geen rijst meer, geen tuktuks meer, geen dode honden meer, geen noodles meer, geen gevaar op de weg meer, geen nachtbussen meer, geen Nepal meer, geen Cambodja meer, geen Vietnam meer, geen Thailand meer, oftewel na dit verslag geen Azië meer!

23 september, dinsdag:
Het moment was weer aangebroken om mijn grote backpack weer zorgvuldig en gestructureerd in te pakken. Aangezien ik meestal mijn hele tas weer in- en uitpak, ben ik er wel een paar uur zoet mee. Op het eind ben ik, in de meeste gevallen, zo vermoeid dat ik de laatste beetjes er alsnog als een hoop op mieter. Beter gezegd, ik heb na bijna acht weken nog steeds geen tactiek gevonden. Nadat ik de backpack helemaal ingepakt had, hoorde ik van onderuit het hostel een bekende stem mijn naam schreeuwen. Ja hoor, daar kwam Zohar (het Israëlische meisje, waarmee ik in Cambodja heb gereisd) naar boven gelopen.
Toen het bleek dat ze deze ochtend aan zou komen in Hanoi, hebben we er beiden alles aan gedaan elkaar nog eventjes te zien. Goh, wat waren we blij! Het voelde net alsof ik mijn beste vriendin al een paar jaar niet meer had gezien. We zijn samen met Kaylee en Rebecca naar het tentje met de rijstpannenkoeken gegaan en hebben hier met zijn vieren geluncht. Daarna was het helaas alweer tijd voor mij en Kaylee om afscheid te nemen en naar het vliegveld te gaan. Kaylee vloog rond de zelfde tijd terug, dus hadden we beiden het geluk dat we nog even samen konden reizen. Op het vliegveld hebben we allebei nog voor de laatste keer een lekkere Pho-soep gegeten en daarna was het tijd om het vliegtuig in te stappen. Ik dacht mijn Vietnamese dong nog even op te kunnen maken in ruil voor wat chocola, maar meer dan tien dollar voor een zakje m&m's ging mij toch wat te ver.
Na in de grote stad Bangkok aangekomen te zijn, was het tijd om kennis te maken met het openbare vervoer. Met de trein en boot naar het hostel, een goedkope en makkelijke en goedkoper manier om jezelf te verplaatsen in Bangkok. Aangezien het al donker was, kon ik vanuit de trein en boot, de enorme mooie lichtgevende skyline van de grote stad zien.

24 september, woensdag:
Omdat het hostel waar ik de eerste nacht sliept best ver uit het centrum lag, heb ik voor de andere nacht een hostel op een betere locatie geboekt. Hup, de zware backpack weer op mijn rug en op naar het andere hostel. Na mijn spullen in het hostel te hebben gedumpt, was het tijd om wat van de stad te zien. Ik ben samen met een Israëlisch meisje naar het 'Royal Palace' gewandeld en heb samen met haar de gebouwen van de buitenkant bewonderd. Ze wilde er zelf in verband met haar geloof niet verder in, wat maakte dat daar onze paden alweer van elkaar scheidden. Ik had er niet zo gauw aan gedacht dat het nodig zou zijn een lange broek te dragen, maar gelukkig was ik niet de enigste die dat over kwam. Er was een heel gebouw waar je rokken, broeken en overhemden gratis bij kon lenen en verkleden, voordat je het koninklijk complex op ging. Bij een van de mooie gebouwen, kwam ik een Koreaanse jongen tegen die me vroeg of ik een foto van hem wilde maken. Tuurlijk, zo had ik mooi de kans om hem hetzelfde te vragen. Na even met elkaar gesproken te hebben, hebben we besloten de rest van de dag samen op te trekken. Leuk om te zien, hoe makkelijk dat soms kan gaan. Als je niemand in het hostel ontmoet, ontmoet je de mensen wel op andere plekken. We hebben samen wat gedronken in het geruchte 'Koh San Road' en zijn daarna allebei even naar het hostel gegaan om bij te tanken. In de avond hebben we bij een erg groot winkelcentrum afgesproken. Ik had een nieuwe sd-kaart nodig en vertrouwde de toeristische winkeltjes niet zo. Achteraf maar goed ook, want die vroegen twee keer de prijs voor de kaart (vijfhonderd baht, meer dan tien euro voor de kleinste). Mijn camera gaf af en toe aan dat mijn sd-kaart beschadigd was en ik hoopte het probleem hiermee te kunnen verhelpen. Na de kaart te hebben gekocht hebben we nog even rondgekeken in het grote winkelcentra's en hebben we daarna in een van de tien wat gegeten en gedronken.
Om maar even aan te geven hoe waanzinnig groot en gek de winkelcentra's waren, in een van hen was een ijsbaan te vinden waar je kon schaatsen en in de andere was een hele onderwaterwereld verstopt. Na onze ogen uitgekeken te hebben, zijn we een hotel naar binnen gestapt en hebben we de lift naar de vijfenvijftigste verdieping of beter gezegd 'the Red skybar' gepakt. Dit een van de twee skybars in Bangkok, de entree is gratis maar het is wel te merken dat je voor het uitzicht betaald. Het was het zeker waard om wat meer voor mijn drankje te betalen, want het uitzicht was ge-wel-dig!

25 september, donderdag:
Na de dag rustig te zijn begonnen, heb ik de boot gepakt.
Wat mij betreft de meest ideale en goedkoopste manier van verplaatsen in Bangkok.
Bij de haven heb ik ontbijtje gepakt en ben ik daarna rustig naar de maatschappij gewandeld waar ik een tour had geboekt: de beruchte 'Co van Kessel fietstocht'. Nadat heel veel mensen me dit hadden aangeraden moest ik dit natuurlijk wel boeken. Aangezien ik alle tijd had, had ik de fietstocht van vijf uur gekozen. Eerst kregen we een gratis drankje, waarna we met een kleine groep vol Hollanders aan de fietstocht begonnen. Je kon dus wel merken dat het een Nederlandse organisatie was. De Thaise gids zei dat vijfennegentig procent van de gasten dan ook Nederlands zijn, wat maakte dat ze zelf ook een aardig woordje Nederlands sprak. Het voelde af en toe met alsof ik op schoolreisje was, wanneer ze schreeuwde dat er weer tegenliggers aankwamen. We begonnen de vijf uur lange fietstocht in 'China Town'. Daar werd een paar dagen lang een vegetarisch eetfestijn gehouden. We hebben gebakken banaan gegeten en iets wat op poffertjes leek. Erg lekker, maar natuurlijk met kokosnoot erdoor en absoluut niet met onze Nederlandse varianten te vergelijken. Na de vegetarische markt zijn we naar een Chinese tempel gegaan, waar we allemaal een wens konden doen.
Er kwam een heel ritueel bij kijken, we moesten eerst wierook aansteken, daarna de wens op onze knieën bidden en nadat je de wens had gedaan kon je de wierook in een pot steken.
Het addertje onder het gras is wel, dat mocht je wens uitkomen je bij dezelfde tempel moet komen bedanken. Ik heb dus maar een hele moeilijke wens gedaan, als het zou uitkomen zou het anders dus alsnog ongeluk brengen. Na onze wensen de fietsen weer opgezocht en verder gefietst. Althans ik kreeg mijn standaard, zonder dat de andere leden van de groep het opmerkten, niet ingeklapt. Het resultaat was dat ik, samen met Justin (die achter me fietste) in een doolhof van kleine steegjes waren beland en geen idee hadden waar we heen moesten gaan. We zijn heel verstandig bij het eerst volgende kruispunt blijven wachten in de hoop dat de gids ons terug zou vinden. Gelukkig was dat het geval en kon onze tocht na enige vertraging weer hervat worden. Na een paar minuten door hele kleine straatjes met allerlei marktjes te hebben gefietst, arriveerden we bij een veerpont, waarmee we rivier over hebben gestoken. Op naar het rustige gedeelte van Bangkok. Ik wist niet dat Bangkok ook zo rustig en groenrijk kon zijn. Over kleine bruggetjes fietsen we over het water en genoten van het geweldige uitzicht. Ook hebben we twee keer met een kleine sloep over het water verplaatst. Dit was prachtig en ook tijdens de boottochtjes hebben we onze ogen uitgekeken naar bijvoorbeeld alle huizen op palen langs de kanaaltjes. Twee keer toe heeft het enorm geregend, maar gelukkig hadden we veel geluk dat we beide keren onderdak hadden. Onderweg schuilden we onder andere op onze lunchplek. De lunch was erg goed verzorgd en er hadden wel tien mensen in plaats ons vijfjes van kunnen eten. We werden met een sloepje teruggebracht naar de accommodatie, super gaaf over de grote rivier van Bangkok.
Eenmaal weer terug gekomen en na de gids heel erg bedankt te hebben voor de leuke dag heb ik contact gezocht met Jason (de Koreaanse jongen) en zijn we samen naar de Chinese nachtmarkt gegaan. Omdat het natuurlijk nog steeds het vegetarische festival was hebben we allebei een soort van rijstpannekoekjes met bamboe en tofu in sojasaus gegeten. Eigenlijk het eerste Thaise gerecht dat me niet goed smaakte, de sojasaus was te overheersend. Om het te compenseren hebben we als dessert 'mango sticky rice' gegeten, heerlijk! Wat wel weer jammer was, was dat de geur van durian ons tegemoet vloog. Bij hetzelfde kraampje verkochten ze namelijk ook 'durian sticky rice'. Oftewel de durian blijft me heel Azië, ben ik bang, achtervolgen. Na het toetje zijn we met de tuktuk naar 'Koh San Road' gegaan, om daar de avond door te brengen. Daar aangekomen, zag ik een kraampje waar ze allerlei insecten verkochten. Jaja, het moment was aangebroken. Uiteindelijk heb ik ook Jason overtuigd om samen een sprinkhaan te eten, deze zag er het lekkerst (in hoever dat mogelijk is) uit. Na tien minuten naar mijn kleine nieuwe vriend op een stokje te hebben gekeken, was het me gelukt om hem op te eten. Het smaakte nog niet eens zo vies, maar meer het idee dat je een sprinkhaan eet maakte het erg onsmakelijk. Na de sprinkhaan opgegeten te hebben was het tijd om deze met een paar drankjes weg te spoelen.
Onder het gezelschap van twee jongens die ik had ontmoet bij de fietstocht en het spelletje 'vier op een rij' hebben we een leuke avond gehad.

26 september, vrijdag:
Na in hostel uit gecheckt te hebben, heb ik het Thaise meisje achter de receptie gevraagd naar een goed adres voor een echte Thaise massage. Ik gaf haar groot gelijk, de massage was erg goed en de mensen waren erg aardig. Je betaald ongeveer acht euro voor een uur, niets te vergelijken met Nederland en dan krijg je ook nog het echte werk. De vrouw moest vaak om me lachen, aangezien het de eerste keer was dat ik zo'n massage kreeg en ik geen idee had wat me te verwachten stond. Nadat het uur voorbij was, die helaas voorbij vloog, had ik afgesproken met Esther. Zij deed ook mee aan de fietstocht en we hadden afgesproken wat te lunchen, voordat ik het vliegtuig instapte. Voor de laatste keer heerlijke Thaise maaltijd: 'Phad Thai' met kokosnoot als drinken en als dessert vers fruit op de kosten van Anniek en Siegrid, dank jullie wel dames! Daarna was het alweer tijd om m'n grote backpack op te halen en naar het vliegveld te gaan. Het moment om Azië achter me te laten en naar Australië te gaan was aangebroken!