Singin' in the rain

Amerika en dan te beginnen met geen plaats minder dan Los Angeles, Hollywood!
Alle vooroordelen over Amerika zijn ik en Betty het nu al over eens, alles groot groot groter dan groots...

Hoe nieuwsgierig jullie ook zijn, eerst gaan we nog even terug naar mijn laatste dag in Nieuw Zeeland.

1 december, maandag:
Nadat ik mijn vorige verslag had getypt, werd ik opgepikt door Jeroen.
Ik zat op de middelbare school een tijdje bij Jeroen in de klas. Hij is al bijna een jaar op reis en woont en werkt tijdelijk in Auckland. Jeroen bood me aan om tijdens zijn pauze de stad een beetje te laten zien en dat laat ik mij natuurlijk geen twee keer vragen als nieuwsgierige backpacker! We zijn met de auto door Auckland gecrost en hij heeft me eerst het wijkje Ponsonby laten zien, waar hij in een restaurant werkt. Daar waren alle leuke restaurantjes en cafeetjes dus verstopt. Nadat we hierdoor heen gereden waren zijn we naar een heuvel geweest waar je prachtig uitzicht had over de stad, Auckland. We hebben in een straatje daar dicht bij heerlijk geluncht en zijn daarna weer in de file teruggereden naar de binnenstad, waar Jeroen me weer heeft gedropt. Het was super leuk en grappig om een oude bekende aan de andere kant van de wereld te treffen die de stad kent en me kon showen. De volgende bekende, Laura, stond me alweer op te wachten en ondanks dat ik de lunch net achter de kiezen had ging ik samen met haar naar de Ierse bar waar we een lekkere daghap gegeten hebben. Natuurlijk, aangezien het mijn laatste dag was in dit land, dronken we hierbij een heerlijke Nieuw Zeelandse cider. Nadat we onze curry ophadden is Laura met me meegelopen naar het hostel, hebben we mijn backpack opgehaald en heeft ze me uitgezwaaid bij de bushalte. Weer tijd om een geweldig land met geweldige mensen gedag te zeggen en weer een nieuw land met nieuwe avonturen te begroeten.

Na een hele lange vliegreis terug in de tijd kwam ik om twee uur 's middags aan in Amerika, Los Angeles. Ik verwachtte een enorm vliegveld met super strenge controles, maar dat viel allemaal wel mee. Nadat Sjors (de look-a-like douane hond) weer aan mijn tas had gesnuffeld en ik mijn vingerafdrukken had achter gelaten was dan eindelijk het moment aangebroken om mijn tante Betty een dikke knuffel te geven. Zij was twee uur eerder al geland en stond vol smacht op me te wachten. Nadat we uitgeknuffeld waren zijn we de bus ingestapt die ons naar onze huurauto voor de aankomende drie weken zou brengen. Desondanks iedereen ons er voor had gewaarschuwd hebben we toch ons mini autootje upgradede voor een heuse gave jeep. We voelden ons er toch wat veiliger bij en dat vonden we hadden het er beiden wel voor over daar wat extra's voor te betalen. Na ruim een half uur voor een rij dikke jeeps te hebben gestaan, waren we uiteindelijk tot de conclusie gekomen welke we allebei de kleinste vonden. Aangezien ik weer even moest wennen aan het rechts rijden heeft Betty het eerste stuk door Los Angeles gereden. Na ongeveer een half uur rijden kwamen we aan in Hollywood! Super gaaf natuurlijk en het was helemaal leuk dat we op weg hiernaar toe het 'Hollywoodsign' al op de heuvels zagen staan. Na onze spullen in onze super de luxe kamer met twee dikke Queensbedden te hebben gedumpt zijn we de wijk ingewandeld en kwamen we terecht bij de eerste grote shoppingmall. Daar hebben we in een echte hamburgertent een dikke hamburger gegeten met hierbij natuurlijk een grote cola. Geloof ons, alle stereotype verhalen over Amerika zijn waar. Nadat we dit op hadden zijn we naar onze mooie kamer gegaan om hier beiden bij te tanken van onze enorme lange dag en vlucht. Eefje haar verjaardag is nog nooit zo lang geweest...

2 december, dinsdag:
Helaas waren de voorspellingen waar en was het net zoals de dag ervoor niet zulk mooi weer. We hebben ons daar natuurlijk niet van laten weerhouden en zijn de eerste beste winkel ingedoken om een paraplu te kopen. Nog half vol van onze hamburger de avond ervoor doken we het volgende cafeetje in voor een echt Amerikaans ontbijt: toast, eieren, bacon en worstjes met natuurlijk een hele grote kop koffie. Nadat we dit met moeite op hadden gekregen zijn we de Hollywood boulevard over gewandeld op zoek naar Betty haar idool, Mark Harmon. Daarna zijn we van het ene winkeltje naar het andere winkeltje over de boulevard gewandeld waarna we uitkwamen bij Sunset boulevard. Geweldig met alle mooie palmbomen, maar vast en zeker nog mooier om hier op een zonnige dag met de auto overheen te rijden met uitzicht op de grote witte Hollywoodletters. Nadat we uitgebanjerd waren zijn we het 'Hardrock café' ingegaan en hebben we een heuse bierproeverij gehouden. We hadden er al meteen spijt van en vroegen ons af hoe we deze vier biertjes in hemelsnaam helemaal op konden drinken. Ondanks dat ze daar hartstikke populair waren vonden wij ze niet te drinken en hebben uiteindelijk besloten de helft maar te laten staan. Op de terugweg naar het hotel hebben we in een restaurantje dikke grote burritos gegeten en hebben ze ons naar het hotel terug moeten rollen, kogeltje rond waren we.

3 december, woensdag:
Het was alweer tijd om Los Angeles voor even gedag te zeggen en onze eerste trip met onze jeep te maken, van Los Angeles naar San Diego. Voordat we Los Angeles uitreden maakten we eerst een stop bij de 'Hollywood forever cemetery', waar allerlei beroemde mensen zouden moeten liggen. We denken dat je er een gids bij nodig hebt, want het is ons niet gelukt om er een te vinden. Nadat we daar uitgekeken waren zijn we over de zevenbaans snelweg naar San Diego gereden. We hebben een lunchstop gemaakt in San Clemente, een heel mooi plaatsje aan de kust. Niet veel later kwamen we aan bij ons hostel in San Diego. Een prima hostel, super gelegen in het centrum van de stad. Niet ver van ons hostel bevind zich het 'Gaslamp quater' dat vol zit met barretjes en restaurantjes. Het duurde dan ook niet lang voordat we een plek hadden gevonden waar we wilden eten, de oesterbar. Daar moesten we natuurlijk wel stoppen om te eten, aangezien Betty gek is van oesters. We hebben allebei als voorafje een gerechtje met oester gehad en daarna heb ik heerlijk sushi gegeten en Betty een lekkere salade. Heerlijk om na al die maanden goedkoop en meestal ongezond eten eens zoiets te eten, genieten. Om niet helemaal van al het ongezonde eten af te kicken hebben we als toetje een dikke sorbet aan de overkant bij de ijsboer gedeeld.

4 december, donderdag:
Mexicoooooo, Mexicooooooooooooo!
Nog maar een paar dagen in Amerika en het moment was alweer aangebroken om een nieuw land op mijn wereldkaart open te krassen. Als je zo dicht bij de grens zit, kan je het natuurlijk niet laten om niet even die grens over te stappen. Nadat we het mooie Bilbao park in San Diego hadden bezocht pakten we de tram naar Tijuana. Na iets minder dan een uur hiermee gereden te hebben kwamen we bij de grensovergang van Amerika naar Mexico aan. We verbaasden ons erover hoe gemakkelijk je Mexico binnen kan stappen, je hoefde geen paspoort niets te laten zien. Direct nadat we de grens over waren gestapt merkten we al een enorm verschil, meer armoede, andere gebouwen en noem maar op. We hebben de eerste de beste Mexicaan opgezocht om het echte Mexicaanse eten uit te proberen. We raakten aan de praat met twee stereotype Amerikanen, die een vakantieadresje hadden in Mexico. Nadat we onze enchilada's ophadden zijn we het plaatsje doorgewandeld, vooral de toeristische gebieden want we vonden het allemaal al spannend genoeg. Na een paar uur in Mexico te hebben besteed vonden we het wel weer mooi geweest en liepen we weer richting de grensovergang. We konden Mexico natuurlijk niet verlaten zonder een tequilashotje te nemen. Nadat we deze achterover hadden getikt waren we klaar om in de mega lange rij voor de douane te gaan staan. Gelukkig had het Californische zonnetje zich eindelijk aan ons laten zien, wat maakte dat het wachten niet zo erg was. Het bleek dat we in de verkeerde rij stonden, domme toeristen, wat resulteerde dat we veel minder lang hebben moeten wachten dan dat de bedoeling was. We hoorden dat het wel eens voorkomt dat je wel vijf uur moet wachten. Zo gemakkelijk als je Mexico in komt, zo moeilijk kom je er weer uit. Aangezien we al best wel zenuwachtig waren, hielp het niet mee dat er een chagrijnige arrogante Amerikaan onze paspoorten controleerde. Na wat gedoe en gewacht waren we dan eindelijk weer beland in 'the United States of America. Om de dag in de Mexicaanse/Spaanse sfeer af te sluiten hebben we bij een heerlijke en gezellige tapasbar gegeten.

5 december, vrijdag:
"Sinterklaas kapoentje, gooi wat in mijn schoentje, gooi wat in mijn laarsje. Dank u, Sinterklaasje!"

Om toch een beetje in de sinterklaas sfeer te blijven, heb ik besloten deze dag in rijmtaal te schrijven. Jullie raden nooit wat Betty vond, toen ze deze ochtend op stond? Sinterklaas was ook in San Diego langs geweest en was de hele wereld rondgesjeesd. Van Vietnam tot Nieuw Zeeland, Betty had opeens twee armbandjes om haar hand. Tot haar spijt is ze de eerste nu alweer kwijt. Ik mag zelf ook niet klagen, de Sint laat mij een gokje wagen. Hij heeft uit Nederland een decemberkalender meegenomen, laat het geld maar binnenstromen. Bij het winkelcentrum heb ik twee spijkerbroeken gekocht, waar ik al een tijdje naar zocht. Ook zijn we naar de haven gegaan en zagen we daar een pelikaan. We hebben daar een hotdog gegeten en hebben op het bankje gezeten. Betty heeft na de tijd genoten van een heerlijke massage en ik heb een einde gemaakt aan de ravage. Onze kamer was namelijk weer een grote zooi, maar inmiddels is het gelukkig weer helemaal mooi. In de avond zijn we naar een spaghettitent geweest, het was een heus feest. Het was erg goedkoop en voor een goede prijs en dan als toetje ook nog ijs. Voordat we zijn gaan eten hebben we een aantal boodschappen gedaan en hebben we wat eten voor op de baan. Morgen pakken we onze biezen bij elkaar, van San Diego naar Phoenix rijden maar. Eerst onze route aan het plannen onder het genot van een glas rode wijn, Betty wat hebben we het toch fijn!

Groetjes Sint en Piet!