Kia Ora!

Kia Ora betekend hallo in Maori!

Hopelijk zijn de grote Lord of the Rings fans, zoals onder andere mijn broer en natuurlijk ook alle andere lezers klaar om jaloers gemaakt te worden.

Helaas kan ik met woorden niet laten zien hoe geweldig de natuur is, maar ik hoop dat jullie het je er een beetje bij kunnen inbeelden of anders de foto's op Google of mijn Facebook erbij opzoeken.

Heel veel leesplezier met mijn aller eerste avonturen in Nieuw Zeeland!

1 november, zaterdag:
De eerste dag van een nieuwe maand en mijn eerste echte dag in een nieuw land, Nieuw Zeeland! Na heerlijk uitgeslapen te hebben geslapen in mijn luxe slaapkamer ben ik naar de Starbucks gewandeld voor een lekkere kop koffie en een goed ontbijt. Daarna ben ik samen met een Engels meisje die ook bij de Starbucks zat naar het reisbureau gewandeld om mijn reis door Nieuw Zeeland te plannen. Na me een beetje te hebben georiënteerd heb ik samen met de jongen van het reisbureau een planning gemaakt en een aantal spectaculaire activiteiten geboekt! Nadat ik hiermee klaar was ben ik samen met het meisje naar een telefoonwinkel gegaan om daar een simkaart te kopen, internet! Jammer genoeg werd die fantasie al snel weer uit mijn hoofd gehaald toen de man in de winkel vroeg of mijn telefoon simlockvrij was.. daar heb ik natuurlijk bij het plannen van mijn reis geen moment aan gedacht, wat betekend dat ik het net zoals in de andere landen met gratis wifi moet doen. Na deze domper heb ik boodschappen gedaan en mijn lunch genuttigd in mijn super de luxe kamer. Het is heerlijk om na drie maand je kamer met vele onbekenden te delen even een kamer helemaal voor jezelf te hebben. Na van deze luxe genoten te hebben, heb ik Luca in zijn hostel opgewacht. Luca vloog vandaag over van Sydney. We hebben samen de stad nog een beetje bezocht en een hapje gegeten bij de Japanner, het eten was erg lekker en het was leuk Luca nog weer een keertje te zien. Hij gaat samen met zijn vriendin in een camper Nieuw Zeeland verkennen.

2 november, zondag:
Zoals het haast centraal staat bij het reizen veranderen mijn plannen bijna elke dag. Zo wilde ik eigenlijk nog een dag langer in Auckland blijven, maar hoorde ik dat de bus alleen maar op zondag of anders op dinsdag vertrok. Ik heb besloten vandaag Auckland te verlaten en aan het einde van mijn trip in Nieuw Zeeland de stad nog maar wat beter te bekijken. Het was dus tijd om aan mijn rondreis vol nieuwe avonturen te beginnen. Om half acht in de morgen vertrokken we met onze bus naar de eerste bestemming Raglan. In dit dorpje konden mensen gaan surfen. Aangezien ik al een aantal keer had gesurfd in Australië en het ijskoud was heb ik samen met Amela (een Nederlands meisje) en Andrea (een meisje uit Oostenrijk) besloten een strandwandeling te maken. De kleur van het strand was zwart, lavazand. Heel bijzonder en gek om te zien. Nadat we een tijdje op het strand rondgewandeld hebben, zijn we naar ons hostel gegaan. Aangezien ik niet zo goed te pas was, heb ik even een paar uurtjes op de gelegen en ben ik er met het avondeten weer uitgegaan. Anna (onze gids) had een barbecue voor ons klaargemaakt. Zoals jullie al lezen is deze busreis heel anders dan de Greyhoundbus in Australië. Het zijn beiden 'hop on, hop off' bussen, maar deze bus is speciaal voor reizigers. Onderweg wordt er van alles verteld over de omgeving en wordt je naar plekken gebracht waar je activiteiten kan doen. In de avond wordt je ook naar een hostel gebracht in plaats van af te worden gezet bij een bushalte. Je kan de route volgen, maar ook er vanaf wijken of ergens langer blijven wanneer jij dat wilt.

3 november, maandag:
Alweer vroeg in de morgen gingen we weer met het busje op pad. In de middag stopten we bij de grotten, een van de activiteiten die bij mij dus op het programma stond! Je kon kiezen tussen verschillende tours in de grotten, ik koos voor de meest spectaculaire en extreme.
Nadat we onze formulieren hadden ingevuld werden we met een busje naar de grotten gebracht. De grotten lagen onder een boerderij en vele weilanden vol met schapen en koeien. Denk nu niet aan een weiland zoals in Nederland, maar stel je er een prachtig mooi groen heuvelachtig (Hobbit) landschap bij voor. Nadat we onze juiste outfit hadden aangedaan, wat bestond uit een wetsuit, een helm, tuig en rubberen laarzen kon het oefenen beginnen. Ik vond het nog best lastig aangezien alles natuurlijk in het Engels en voor rechtshandigen uitgelegd werd en ik linkshandig ben. Na het oefenen kon het echte werk beginnen en was het tijd om de grotten in te gaan. Het begon al meteen met een paar steile trappen naar beneden, waarna je abseilend dieper de grotten in ging. Tijdens de tocht volgden er veel meer abseil momenten en moesten we door erg smalle en lage gangetjes kruipen. Onderweg zagen we glowworms wat voor een geweldig uitzicht zorgde. Dit zijn wormen die licht geven, om op die manier hun prooi te lokken. Na een paar uur door de grotten te hebben geklommen en gedaan kwamen we weer natter dan nat en modderig boven de grond uit. Het was een geweldige ervaring, want dit stond al lang op mijn 'to do list'. Na weer een paar uur met de bus te hebben gereden kwamen we bij onze volgende plek van bestemming aan. Hier gingen we avond en nacht bij de Maori's doorbrengen. Bij aankomst vertelde een mevrouw ons al meteen alle rituelen doe we moesten volgen. Alle vrouwen moesten voorop het gebouw in wandelen, vrouwen zijn erg belangrijk in deze cultuur. Daarna sprak en zong een jongen een aan woorden in Maori en moesten we elkaar, door elkaar twee keer met de neus aan te raken begroeten. Na de ceremonie waren wij ook een deel van de familie. De Maori verzorgden ons een heerlijke maaltijd en na deze maaltijd lieten ze hun dans en zang zien. We mochten zelf ook een dans oefenen en deze daarna aan de jongens laten zien en zij hun ingestudeerde Maori dans aan ons. We sliepen met zijn allen in een zaal waar alle voorouders herdacht worden, een soort bijeenkomstzaal. De Maori geloofd dat ze hun leven te danken hebben aan hun voorouders en dat de natuur heilig is. Je krijgt veel van de natuur en als je daar niet respectvol mee omgaat dan stopt de natuur met geven, een soort karma. Zoals ik ook al vertelde zijn vrouwen erg belangrijk, dit is omdat vrouwen de kinderen dragen. Hopelijk is het zo duidelijk en heb ik jullie wat bijgeleerd over de Maoricultuur.

4 november, dinsdag:
De grote dag was aangebroken en het was weer tijd om een van de top vijf activiteiten van mijn reis af te gaan strepen, Hobbiton stond namelijk op het programma! Voor de mensen die niet weten wat dat is, dat is het dorp waar de hobbits uit 'The Lord of the Rings' en 'the Hobbit' vandaan komen en in wonen. Eerst reden we naar het dorpje Rotorua waar we de bus in moesten stappen. In het dorpje waren allemaal warmwaterbronnen, erg mooi om te zien. In de bus vertelde de buschauffeur van alles over hoe de makers van de film de accommodatie gevonden heeft. Bij de plek aangekomen was het eerst tijd om even in het winkeltje rond te snuffelen en daarna de bus weer in te stappen om naar de filmlocatie, oftewel 'the Shire' te rijden. We hadden erg geluk met het weer, want het zonnetje scheen en het was droog. Het was geweldig om de filmset in het echt te zien en het zag er precies zo uit als in de films. Het was dus net alsof ik in 'The Hobbit' of 'The Lord of the Rings' terecht was gekomen, ik zag nog net niet Frodo of Bilbo langslopen. Natuurlijk heb ik heel veel foto's gemaakt, ik net zoals Bilbo over het hek springen of voor het huis van Bilbo en na de tijd een biertje gedronken in de bar 'The green dragon'. Het was jammer genoeg wel heel snel voorbij, ik had er nog wel veel meer uren rond kunnen lopen en mijn ogen uit kunnen kijken. Na het eerste van de hoop ik vele Lord of the Rings momenten was het tijd om weer verder te reizen. Toen we onze eigen vertrouwde bus instapte vertelde Anna dat we een paardenrace gingen houden, de Melbournecup was namelijk aan de gang. Iedereen kon nummers kopen die gekoppeld waren aan een paard, degene waarvan het paard won die had dan al het geld gewonnen. Ik heb altijd veel geluk met dit soort spelletjes en ook deze keer liet mijn geluk me niet in de steek, mijn paard was gediskwalificeerd. Na goed een uur rijden stapte er een man (Morris) in onze bus die ons meer over de Maoricultuur vertelde. We stopten bij een bos waar we na een tijdje wandelen een hele grote rotstekening zagen, volgens de Morris de oudste en eerste rotstekening van de Maori's die is ontdekt. Nadat we het busje ingestapt waren reden we naar een waterval waar Morris ons vertelde over Eels (Aal), dit zijn vissen die daar voorkomen. Toen we uitgekeken waren bij de waterval gingen we naar onze volgende accommodatie aan Lake Aniwhenua. Deze accommodatie is van Morris en zijn familie, ze ontvangen hier gasten en laten ze net zoals bij onze vorige verblijfplaats kennismaken met de Maoricultuur. Ze leerden ons hoe je eten onder de grond klaar kan maken. Het eten was verrukkelijk! Na het eten hebben we nog een hele tijd naar de mooie Maori verhalen geluisterd.

5 november, woensdag:
In de ochtend kwam er een schoolbus vol met kinderen naar de accommodatie toe. Zij hadden een dagje uit, omdat zij geld doneren aan de familie voor het reservaat krijgen ze er een leuke dag voor terug. De kinderen stapten vol enthousiasme uit de bus en verzorgden een optreden met zang en dans voor ons, in ruil daarvoor vertelden wij ze iets over de cultuur in ons landen.
Alle kindjes vonden het reuze interessant en waren niet bij ons weg te slaan. Een van de leraressen vroeg mij en Amela informatie over autisme, ze was er net achter gekomen dat haar nicht autisme had en wist niet hoe ze daarmee om moest gaan. We hadden graag langer de tijd met de kinderen door willen brengen, maar moesten weer verder. Deze dag stond skydiven namelijk voor sommigen van ons op het programma. Nadat we een mooie waterval hadden bewonderd en de skydivers hadden gedropt was het tijd om eindelijk weer een dorpje te bezoeken en wifi te scoren! Nu denken jullie vast allemaal, waarom ben je zelf niet gaan skydiven? Zoals jullie merken en vast wel weten zijn er hier zoveel activiteiten te doen, je moet haast wel een miljonair zijn om ze allemaal te kunnen doen. Wel erg moeilijk om te kiezen, wat ik wel doe of laat schieten want alle activiteiten lijken me leuk. Na weer even contact met mijn ouders te hebben gehad, wat best moeilijk is in verband met het tijdsverschil en er nauwelijks goede of gratis wifi te vinden is, gingen we de skydivers weer ophalen. Toen ze vertelden dat de dive niet doorging omdat het te slecht weer was, was ik helemaal blij dat ik daar niet voor gekozen had. Na een paar uur rijden kwamen we bij het nationale park 'Whakahoro' aan, waar ons hostel ook was. We hebben hier pasta carbonara gehad, in plaats van spek zat er konijn in de pasta en dat maakte het super lekker en bijzonder. In de avond hebben we gezellig met zijn allen voor de haard gezeten, het is namelijk nog erg koud in Nieuw Zeeland en de zomer mag van mij wel wat sneller komen.

6 november, donderdag:
Deze dag hebben we allemaal lekker lang uitslapen, we hoefden namelijk nergens heen. Ik heb samen met Amela een grote wandeling gemaakt naar de waterval in het nationale park. Normaal gesproken zou je hier twee uur over moeten doen, maar omdat we het zo mooi vonden en overal wel een foto van konden maken hebben wij er een uur langer over gedaan. De waterval was prachtig om te zien, je kon hem zowel van de bovenkant als onderkant bekijken.
Onderweg zagen we allemaal wilde konijnen, geiten, schapen, koeien en noem maar op.
Na ongeveer drie uur te hebben gewandeld kwamen we weer bij onze lodge aan. Gabriel (een Duitse jongen die ook met Stray meereist) was op jacht gegaan en had een jong geitje geschoten en gevangen. Anderen hadden onschuldig kleiduif geschoten en ik ben na de wandeling weltevreden op de bank gaan zitten. In de avond hebben we van het mooie kampvuur en de vele sterren genoten.

7 november, vrijdag:
Helaas was uitslapen er vandaag niet bij en moesten we er al vroeg uit om weer met de bus naar een andere bestemming te rijden, de volgende bestemming was een ander nationaal park waar we een geweldige trekking zouden gaan doen. Er was de dag ervoor alleen zoveel sneeuw op die route gevallen dat we honderd dollar meer voor de tocht zouden moeten betalen, omdat je een gids nodig zou hebben. De groep was het met elkaar eens om voor een kleinere maar ook geweldige wandeltocht te maken. Deze route bevond zich wat lager in het park, maar dat maakte het uitzicht zeker niet minder mooi. Voordat we aan deze tocht begonnen, zijn we nog even naar het meertje waar Smeagol van Lord of the Rings een vis had gevangen gewandeld en tijdens de wandeling zelf zagen we een besneeuwde 'Mount Doom'. Het is heel erg leuk om deze plekken uit de film te herkennen en in het echt te zien. Na mooie wandeling zijn we weer verder gaan rijden met de bus en kwamen we na een klein stukje rijden aan bij ons verblijf. Onder het eten hebben we 'The Lord of the Rings' gekeken en nogmaals genoten van alle mooie natuur in dit waanzinnige land. Nadat we het eten op hadden zijn we met zijn allen de hot tubs ingegaan en zijn daarna ons bed ingedoken.

8 november, zaterdag:
De laatste dag in het Noordereiland was alweer aangebroken. We zijn deze dag met de bus naar Wellington vertrokken (zonder jas, die heb ik in het hostel laten liggen), de hoofdstad van Nieuw Zeeland. Deze hoofdstad is met een populatie van minder dan tweehonderdduizend mensen een van de kleinste hoofdsteden ter wereld. Voordat we naar de stad gingen stopten we bij een spookdorpje om laarzen te werpen, dat is de lokale sport daar. Uiteraard heeft mijn team gewonnen! Toen we in deze stad aankwamen ben ik samen met Amela meteen wat warme kleding in gaan slaan. Na drie maanden alleen maar warmte is Nieuw Zeeland ineens wel erg koud. We hadden ons er beiden in vergist, want we dachten dat het al aardig warm zou zijn aangezien het lente is en bijna zomer wordt. Aangezien ik ook nog mijn jas in het andere hostel was vergeten en een lange broek het begeven had was het dus wel echt nodig wat extra warme kleding te kopen. Nadat we beiden redelijk snel waren geslaagd was het tijd om aan de Movietour te beginnen! Na een stukje rijden kwamen we bij een bosje aan die midden in de stad lag, hier zijn verschillende scenes uit het eerste deel van 'The Lord of the Rings' opgenomen. Eerst liepen we naar een boom waar Frodo en Sam in de film hebben gezeten om te lunchen, de gids liet de scène van te voren zien en bij de plek een foto en het klopte precies. Grappig, want het is toch al wel een hele poos geleden dat de eerste film opgenomen is, ongeveer tien jaar geleden. Hierna zijn we naar de plek gewandeld waar de hobbits van de berg afrolden en op de grond belanden, dit moesten we natuurlijk we even nabootsen. Een kleine teleurstelling was, was dat de boom waar de hobbits zich voor de 'black rider' verstopten niet bestond, het was een klein zandheuveltje. Het maakte de pret niet minder, want we hebben met onze beste acteerkunsten en creativiteit ook deze scène nagebootst. Tot slot heb ik samen met Andrea en een ander meisje de 'black rider' op het paard op de heuvel nagedaan en als jullie de foto's zien zullen jullie geen verschil tussen de scène en onze foto zien. Nadat we klaar waren met het acteerwerk zijn we naar het atelier van de makers van een aantal bekende films waaronder natuurlijk 'the Lord of the Rings' gegaan. Het was erg gaaf, want we zagen heel veel spullen die in bekende films te zien waren. Zo zag ik onder andere een aantal orkcostuums, de riddershelm van Edmund in Narnia, wapens uit Avatar en noem maar op. We konden zien de dingen gemaakt werden en zagen zelfs dat een vrouw met een onderdeel uit de nieuwe film van de avatar bezig was. Toen we in de workshop uitgekeken waren zagen we nog een aantal sets en daarna was het weer tijd om terug naar de stad te gaan. Nadat we onze gratis chili con carne ophadden zijn we een aantal boodschappen gaan doen, ondertussen hebben ik en Andrea stiekem een taart voor Amela gekocht want die was de dag er na jarig. Voordat we de bar indoken om onze overwinning van het laarswerpen te vieren, hebben we eerst onder het genot van een wijntje en chipje een vuurwerkshow vanaf de brug bewonderd.

9 november, zondag:
Lang zullen ze leven, lang zullen ze leven in de gloria in de gloria in de gloria, hieperdepiep hoera! Zowel pap als Amela waren vandaag jarig, een lange verjaardag van wel bijna twee dagen voor hun allebei. Toen het bij ons alweer ochtend was en tijd was om de verjaardagen te vieren was het in Nederland namelijk nog maar zaterdagavond, wat een geluk. Het was weer tijd voor een nieuw avontuur en het Noordereiland voor even gedag te zeggen, we waren namelijk alweer erg vroeg op weg naar het Zuidereiland. Vol nieuwsgierigheid (en een lichte kater) stapten we met zijn allen op de ferry. Al vond ik het bijna onmogelijk, maar als ik vele mensen moet geloven dan moet het Zuidereiland nog mooier zijn dan het Noordereiland. Na een goed ontbijt en mijn reistabletje ingenomen te hebben was het tijd om na het korte nachtje even wat bij te tanken. Toen ik wakker werd ging ik snel het dek op om te genieten van het geweldige uitzicht, een Duits meisje vertelde zelfs dat ze dolfijnen had gezien. Op het land aangekomen te zijn moesten we afscheid nemen van ons leuke kleine busje en overstappen in een grote bus. Niet alleen de bus was een stuk groter, maar ook onze groep werd een stuk groter. Best jammer, want na acht dagen was onze groep toch aardig hecht geworden. Nadat we alle koffers hadden ingepakt en ik uiteraard weer een mooie plek voorin tot mezelf had toegeëigend was het tijd om naar het nationale park Abel Tasman te gaan, vernoemd naar onze landgenoot die Nieuw Zeeland als eerste had ontdekt. Op onze bestemming aangekomen hebben ik, Amela en Andrea weer een mooie bungalow tot ons bemachtigd en zijn daarna aangeschoven voor het avondeten. Na het eten hebben we voor Amela gezongen en haar de geweldige verjaardagstaart met kaarsjes gegeven. Uiteraard heb ik ook nog even de jarige job thuis gebeld en hem een hele fijne dag toegewenst, voor ons was de dag namelijk al bijna om maar in Nederland begon hij pas net.

10 november, maandag:
Deze dag hadden we weer het geluk dat we ons in de ochtend een aantal keer om konden draaien, geen busdag en dus geen plannen vroeg in de ochtend. Nog meer geluk was, was dat na twee weken de zon eindelijk zo scheen dat we de dag in een korte broek en hemdje door konden brengen. Ik kon direct merken dat de zon hier erg sterk is, want het was nog maar twintig graden. Ik en Amela werden rond half twaalf opgehaald om met de watertaxi naar een van de 'Golden bays' te worden gebracht. We vaarden eerst naar een van de bekendste bezichtigingen van Nieuw Zeeland, een steen die doormidden was gebroken en daarna zijn we naar het strand gevaren. Een geweldig mooi strand met een heel mooi uitzicht en het grappige was dat we eenden zagen zwemmen in de zee. Nadat we wat gegeten hadden op het strand zijn we aan onze wandeltocht van vier uur op slippers begonnen. Misschien iets te enthousiast gedacht van ons, maar ons was een wandeltocht van drie uur beloofd in plaats van vier uur. Des al niet te min was de wandeltocht geweldig en zelfs de moeite waard om op flipflops te doen, het uitzicht was fantastisch. Af en toe hebben we even gestopt om een pleister op de voeten erbij te plakken en om de mooie stranden te bezoeken. Na iets meer dan vier uur kwamen we voldaan en vermoeid terug bij het park. We hebben een heerlijke warme douche met uitzicht op zee genomen en zijn daarna met de groep naar een hamburgertent gelopen.
Anna vertelde dat ze hier de lekkerste burgers van de wereld hadden en ik kan haar daar geen ongelijk ingeven, ze waren erg sappig en aan een burger had ik meer dan genoeg! Eenmaal weer terug bij het park hebben we de film 'Hobbit' gekeken en vonden we het allemaal vooral mooi om 'the Shire' te zien waar we een aantal dagen terug zelf nog doorheen gewandeld hadden.

11 november, dinsdag:
Weer vroeg uit de veren en op tijd de bus in, op weg naar Westport. Zoals de naam al zegt een stadje aan de westkust van het Zuidereiland. De busreis duurde ongeveer vier uur en we reden weer door een geweldig mooi nationaal park, het drie na grootste park van Nieuw Zeeland. Ook hier waren weer veel filmopnames gemaakt, het was een bergachtig landschap en de sneeuwtoppen waren goed te zien. Voordat we bij het hostel aankwamen maakten we nog even een stop bij een plek waar je zeehonden kon spotten, we hebben er een stuk of vijf gezien. Het strand was erg mooi, maar de storm was op komst dus we doken snel de bus weer in. In het hostel hebben we weer met zijn drieën een mooie kamer opgezocht en daarna het stadje ingedoken om boodschappen te doen. Vanavond staat er Mexicaans eten op het menu en wordt er weer een blog gepost, dit is namelijk het eerste hostel met een beetje gratis wifi!

Ik hoop dat jullie van mijn eerste avonturen in Nieuw Zeeland en het Noordereiland hebben genoten en nog niet gek zijn van alle 'Lord of the Rings' verhalen, er volgen er namelijk vast nog meer.

Tot snel weer ziens!