The big big apple!

Bij een enorme stad hoort natuurlijk ook een enorm verhaal, daarom heb ik besloten mijn verslag uit deze stad op te splitsen en jullie nog iets langer van mijn verhalen te laten genieten......

14 januari, woensdag:
Na een beetje proberen uit te slapen, proberen wat dus niet helemaal lukte heb ik mijn spullen weer voor de een na laatste keer ingepakt. De een na laatste keer met het vliegtuig en de laatste keer alleen met het vliegtuig voor deze reis. De dag waar ik en mijn ouders natuurlijk helemaal al lang maar uitkeken was namelijk aangebroken, New York City! Nadat ik vol adrenaline wakker was geworden heb ik meteen op mijn telefoon gekeken om de vliegstatus van mijn ouders te bekijken, nee hè vertraging. Erger nog, er was zoveel vertraging wat maakte dat ze de overstap zouden missen en dus niet dezelfde dag in New York aan zouden komen. Wat een nachtmerrie! Mijn ouders hebben alles uit de kast gehaald en mijn moeder is zo hard als ze kon naar de informatiebalie gerend om een vervangende vlucht te regelen. De vrouw achter de balie bood ze wel een overnachting aan in een luxe hotel dichtbij Schiphol, maar dat was natuurlijk wel het laatste wat zij en ik wilden. Het harde rennen van mijn moeder was niet voor niets geweest, want de vlucht kon worden om geboekt naar een andere maatschappij. Het betekende wel dat ze een paar uur later dan gepland aankwamen, maar goed beter iets te laat dan helemaal niet natuurlijk. Ik zag mezelf al liggen in onze luxe hotelkamer in het hartje van New York! Nadat ik weer een beetje gerustgesteld was heb ik ontbeten in het hotel, de zware volgeladen backpack weer op mijn rug gedaan, uitgecheckt en ben ik naar het station gegaan waar de bus naar het vliegveld zou vertrekken. Naar mijn weten is deze bus gratis, althans dat was hij op de heenweg wel. Mooi niet dus en dan zul je altijd zien dat ik net mijn kaartje met mijn resterende tegoed aan een andere reizigster had weggegeven. Ik heb al mijn charmes in de strijd gegooid en het verhaal uitgelegd bij de bewaking, wat resulteerde dat ik toch gratis met de bus naar het vliegveld mocht. Bij het vliegveld had ik nog zeeën van tijd, ik heb mijn tas gedropt en heb een lekkere kop koffie bij de Starbucks gehaald. In het vliegtuig kon je live televisie kijken, dus na een aflevering van 'The king of Queens' en een aflevering van 'Grey's Anatomy' duurde het niet lang voordat de skyline van de grote, grootste stad ter wereld in beeld kwam. Ik had met op zet een stoel bij het raampje geboekt, zodat ik mooi wat foto's kon klikken. Toen ik was geland heb ik mijn grote tas weer gepakt en ben ik met de skytrain naar de terminal gegaan waar mijn ouders aan zouden komen. Aangezien ik inmiddels best wel trek gekregen had, heb ik een plekje opgezocht waar ik wat kon eten. Helaas was de diner die bij de terminal waar mijn ouders zouden landen gelegen was gesloten, wat maakte dat ik eerst weer met de trein naar een andere terminal moest. Ik moet zeggen dat ik op dat moment steeds meer uit keek naar een plek waar ik de tas weer voor een tijdje op kon bergen of aan gezelschap die mijn tas even in de gaten kon houden. Ik moest namelijk overal met de tas, herstel tassen naar toe. Zelfs als ik even wat te eten wilde bestellen, moest ik daar met mijn loodzware backpack op de rug in de rij staan. Nadat ik mijn Aziatische maaltijd op had en een paar tijd verdrijvende spelletjes op mijn tablet had gedaan, was het tijd om de trein weer in te stappen en de terminal van mijn ouders weer op te zoeken. De vlucht van mijn ouders stond eindelijk op het grote scherm en daar kon ik het samen met een app op de telefoon goed mee in de gaten houden. Ongeveer een uur voordat mijn ouders bijna zouden gaan landden raakte ik aan de klets met een Engelse vrouw wat maakte dat dit laatste uur voorbij vloog. Toen ik op het grote scherm zag staan dat ze waren geland en dit ook omgeroepen werd ben ik tussen de hele meute wachtende mensen gaan staan om ze op te wachten. Het was me veelte druk en ik was bang dat mijn ouders me helemaal niet direct zouden zien, dus ik heb een of andere smoes bedacht wat maakte dat ik mooi voor het hek en voor alle wachtende mensen op ze mocht wachten. Voor mijn gevoel duurde dit moment wel uren... ik zag namelijk tientallen of misschien wel honderden mensen uit de poort stappen, maar mijn ouders waren nergens te bekennen. Het moment dat ik mijn ouders dan eindelijk zag, daar zijn eigenlijk weinig woorden voor. Het was zo geweldig en haast onwerkelijk dat ik ze na zes maanden eindelijk weer zag. Na heel wat knuffels en zoenen was het ook tijd om voor hen Amerika te begroeten. We hebben direct samen een donut gegeten en zijn daarna de 'yellow cab' ingestapt, die ons naar ons hotel in hartje centrum bracht. De weg er naar toe was geweldig en onze paar dagen konden niet beter beginnen, we zagen direct de skyline en alle grote en bekende gebouwen van New York. Eenmaal in het hotel aangekomen hebben we nog een beetje bijgekletst en zijn daarna heerlijk gaan slapen. Mijn ouders hadden er natuurlijk al een megaaaaaaa lange dag op zitten!

15 donderdag, donderdag:
Gelukkig hadden mijn ouders goed geslapen en weinig last van een jetlag. Na rustig onder het genot van een kopje koffie wakker geworden te zijn, zijn we bij het restaurant schuin tegen over ons hotel ingestapt voor een Amerikaans ontbijt. Toen we dit ontbijt met moeite op hadden gekregen zijn we onze straat een stukje afgelopen die uit kwam op Time Square! Wauw, je kijkt je zelfs bij daglicht je ogen uit. Zoveel reclame hadden wij nog nooit bij elkaar gezien! Beter kon deze week haast niet beginnen, het was namelijk niet te missen dat we in het hartje van New York waren. Voordat mijn ouders vanuit Nederland vertrokken hebben ze een hele handige reisgids gekocht, waar we mooi gebruik van konden maken. Zo staan er een aantal wandelroutes in die je kunt volgen. Voordat we de wandelroute gingen doen hebben we eerst kaartjes voor een Broadway show, 'The Lion King', voor de dag erna geboekt!
Een top verjaardagscadeau van mijn ouders. We hadden dan ook graag op mijn verjaardag zelf willen gaan, maar helaas worden er op maandags geen shows gegeven. Toen we de tickets in onze pockets hadden gestoken zijn we door alle steegjes gaan lopen, hier zag je welke honderden andere musicals er worden gehouden. Onvoorstelbaar hoeveel shows en hoeveel theaters er dus ook zijn, elke musical heeft namelijk zijn eigen theater. Nadat we (tijdelijk) uitgekeken waren op Broadway en Times Square zijn we naar Central Park gewandeld. Alleen het wandelen door de straten zelf is al leuk, geweldig hoe alle oude gebouwen en moderne wolkenkrabbers door elkaar heen staan. Het was inmiddels al lunchtijd toen we in het park aankwamen, maar gelukkig is er op bijna elke hoek van de straat wel een hotdogkraampje te vinden. Met onze lunch op de vuist zijn we het park ingewandeld, wat een geweldig en enorm park. We hadden nog maar een paar meter gewandeld en hadden al wel tientallen eekhoorntjes in de bomen zien klimmen. Ze waren in het park een heel pretpark van sneeuw aan het bouwen die helaas net de dag nadat wij weg gaan open zou gaan.
Aan het begin van het park is wel een geweldig mooie ijsbaan te vinden, geweldig mooi maar natuurlijk ook geweldig duur. In het park herkenden we allerlei plekjes die in films waren opgenomen. Er was een hele grote fontein, maar die stond uit in verband met de kou... het was enorm koud! Het vijvertje waar normaal gesproken allemaal bootjes overheen varen was bevroren, wat natuurlijk ook een heel mooi gezicht was. Onder de brug die naast de vijver stond was een groep aan het zingen, de sfeer die erbij kwam kijken was zo mooi dat we er alle drie kippenvel van kregen. In de buurt van de vijver ligt het van mozaïek gemaakte monument voor John Lennon, 'Imagine'. Daar hebben we heel even op het bankje gezeten, heel even maar want het was eigenlijk veelte koud om stil te zitten. We hebben in het park een restaurantje (een oud koetshuis) opgezocht waar we heerlijke warme chocomelk met slagroom hebben gedronken. Toen we alle drie wat opgewarmd waren zijn we weer over de beroemde Broadway naar het niet minder bekende Time Square gewandeld. Hier zijn we van de ene gekke grote winkel naar de andere enorme grote winkel gelopen (Disney, M&M enzovoorts). Na een eindje op Time Square rond getuurd te hebben zijn we Broadway nog iets afgewandeld tot dat we uitkwamen in het ontzettende grote warenhuis: Macy's. Het groooootste en eerste warenhuis ter wereld. Hier kan je dan ook alle kleding, sieraden, parfum etcetera vinden wat je maar kan bedenken. Zo heb ik er een heel mooi horloge, als verlaat kerstcadeautje van mijn ouders uitgezocht. Toen we bijna verdwaald waren in deze grote winkel zijn we bij de hamburgertent op de hoek gaan eten, een hamburger hoort er nou eenmaal wel bij als je in Amerika bent!

16 januari, vrijdag:
Nadat we ons weer hadden klaargemaakt voor een nieuwe dag hebben we zoals een echte New Yorker een bagel en koffie bij een kraampje op straat gehaald en hebben we deze op de vuist opgegeten en gedronken. Wat ik nog niet had verteld is dat mijn camera inmiddels gerepareerd was en mijn ouders voor me hadden meegenomen vanuit Nederland. Het moment was dus weer eindelijk daar dat deze top fotograaf weer mooie foto's met haar eigen camera kan maken. Ik moet er wel bij vertellen dat ik in de rest van Amerika de camera van mijn tante kon gebruiken, die stiekem nog tien keer zo mooi en groot is. Maar goed, ik kan weer mooie foto's maken maar zonder oplader voor de batterij (die ik inmiddels kwijt was geraakt) kom je niet zo ver). Op zoek dus naar een camerawinkel waar ik een nieuwe oplader kon kopen. Gelukkig was er een hele grote zaak in de buurt, waar er dus zeker wel een lader te vinden was. De winkel was zo groot en er was zoveel keuze dat mijn vader al snel een van de vele mooie camera's uitgezocht had en ik een nieuwe lader had gekocht. Allebei dik geslaagd en we waren er dus klaar voor om allebei heel veel mooie foto's van NYC te schieten. We hebben de metro gepakt naar een volgend groot en indrukwekkende plaats van de stad, Ground Zero. Een hele indrukwekkende plaats en mooi monument, wat tussen alweer vele nieuwe gebouwde wolkenkrabbers lag. Naast dit monument was er ook een museum over 9-11 gebouwd. Het museum was net zo indrukwekkend als het monument zelf. Het museum bevindt zich onder het monument en is veel groter dan we hadden verwacht. Je kon nog veel resten van bebouwing van de 'Twin Towers' zien en er werd veel over de gebouwen en andere plekken die deze dag getroffen werden verteld, erg aangrijpend. Toen onze hoofden er vol van zaten zijn we langs het water richting de ferry gewandeld. Onderweg kwamen we een heel leuk restaurantje tegen die uitzicht bood op het Vrijheidsbeeld, geweldig om deze in het echt te zien. We hebben alle drie heerlijk geluncht en zijn daarna naar de pier gewandeld. We hebben de ferry genomen richting Staten Island, niet dat we naar Staten Island hoefden, maar op de ferry had je een geweldig uitzicht over de stad en het Vrijheidsbeeld. Na een retourtje met de ferry hebben we de metro gepakt naar ons hotel. Hier hebben we ons alle drie opgefrist en klaargemaakt voor mijn vervroegde verjaardagscadeau: 'the Lion King' op Broadway!!! Wat een geweldige voorstelling was dit. Voor mijn vader was het de eerste keer, maar ik en mijn moeder waren allebei al eens naar deze musical geweest. Desondanks ze allemaal dezelfde regels moeten hanteren kon je toch zien dat ze op Broadway het grootser uitvoeren dan op andere plekken. De dans en de zang is nog uitbundiger en vooral het publiek gaat veel meer uit zijn dak. Na dit geweldige cadeau hebben, wie kan immers nu zeggen dat ze voor haar verjaardag naar een Broadway musical is geweest(?), zijn we de pub ingedoken om de avond nog extra goed af te sluiten.

17 januari, zaterdag:
Nadat we onze koffie op bed weer op hadden zijn we naar onze buren gegaan voor nog meer koffie en een goed ontbijtje. Toen we het ontbijt ophadden hebben we de metro naar het onderste puntje van Manhattan gepakt om daar de boot te pakken naar Liberty Island en Ellis Island. Nadat we tickets hadden gekocht en de a là vliegtuig security overleefd hadden was het tijd om aan boort te gaan. Op hoop van zege, ik was mijn tabletjes namelijk vergeten. Gelukkig was het water heel rustig en kwamen we zonder problemen aan op het eerste eiland. Geweldig vond ik het om het Vrijheidsbeeld van zo dichtbij te zien. Het weer was ook prachtig, geen wolkje aan de lucht, wat er voor zorgde dat we hele ansichtkaart waardige foto's konden maken. Helaas is het niet meer mogelijk om het Vrijheidsbeeld van binnen en bovenaf te bekijken, dus wij zijn er omheen gewandeld en hebben om de minuut een foto geschoten van het beeld of van de grote stad. Toen we uitgekeken waren hebben we een lekker soepie gegeten en hebben we de boot naar het volgende eiland gepakt. Voor degene die geen idee hebben wat er op Ellis Island te doen is (ik wist het zelf namelijk ook niet), op dit eiland kwamen vroeger alle immigranten aan en moesten zich hier registreren om in Amerika te gaan wonen. Na een hele kkkoude terugrit met de boot die ons weer naar het vaste land bracht hebben we weer de metro naar onze volgende bestemming gepakt. Als grote fan van de serie 'Friends' kan je New York niet verlaten voor dat je een bezoekje aan hun appartement hebt gebracht, althans de voorgevel van het appartement die ze gebruikten voor de serie. We waren niet de enigste gekken hoor, samen met ons stonden er wel tientallen anderen hier platjes van te schieten. Nadat we dit weer van ons lijstje af konden strepen hebben we een warm cafeetje opgezocht om wat te gaan drinken. Ik en mam namen 'Apple cider', stel jezelf geen 'Jillz' of iets dergelijks voor. Het was namelijk warm en smaakte naar warme appelsap of appelmoes. Na hier wat opgewarmd te zijn, zijn we de trap opgelopen om de route van de High Line te gaan lopen. De High Line is nu een wandelroute van een paar mijl, maar was vroeger een tramrail die boven de stad liep. Toen het inmiddels wat schemerig begon te worden was het moment aangebroken om eindelijk Anke haar cadeautje te gaan gebruiken, de tickets voor het Empire State Building! Voordat we de grote toren in mochten vond er natuurlijk eerst weer een grote inspectie plaats, de tassen werden op de kop gezet en je moest zo'n beetje alles waar een beetje metaal in zat uit doen voor de security. Toen we dit hadden overleefd en pap en mam de tickets ook binnen hadden was het tijd om de lift in te gaan, ping ping ping verdieping tachtig. Op deze verdieping moesten we overstappen in een nieuwere lift, de oude liften gaan namelijk maar tot de tachtigste verdieping. Na nog zes verdiepingen met de lift omhoog te zijn gegaan kwamen we aan bij het een na hoogste uitzichtpunt van de Empire State building, de zesentachtigste verdieping. Wauw, wat hoog! Je kon zelfs buiten een kijkje nemen op en platform, maar je moest wel uitkijken dat je niet wegwaaide of aan de grond vast vroor. Kkkoud! Het was het koukleumen zeker waard, want we hadden prachtig uitzicht over de hele stad. Zoals de rest van de dag was het ontzettend helder, dus we zagen zeeën van lichtjes tot aan de horizon. Toen we het toch wel heel erg koud begonnen te krijgen zijn we snel weer naar binnen gegaan en hebben we de lift naar het hoogste observatiepunt gepakt, level honderdtwee. Daar stonden we dan in de piek van het Empire State Building, 'on the top of the world'. Heel veel verschil van hoogte heb je op dat moment niet meer, dus echt merken dat we nog veel hoger dan daarvoor zaten konden we niet echt. Het kwam misschien ook, omdat we op dit punt natuurlijk niet naar buiten maakte wat er voor zorgde dat je minder het idee had dat je zo hoog zat. We vonden dat natuurlijk helemaal niet erg en konden rustig foto's maken, zonder dat onze vingers en bijna afvroren. Onvoorstelbaar genoeg begon precies op dat perfecte fotomoment mijn camera weer zijn (inmiddels bijna vertrouwde) oude trekjes te vertonen, met als resultaat dat hij na vijf minuten helemaal niet meer wilde werken. Uiteindelijk heb ik er deze hele reis dus meer gedoe dan plezier mee gehad, maargoed gelukkig hadden mijn ouders natuurlijk wel allerlei mooie fotoapparatuur mee om prachtige plaatjes van het geweldige uitzicht te schieten. Toen we de hele grote toren weer uit waren zijn we weer richting het bruisende Time Square gewandeld om daar een restaurantje in de omgeving op te zoeken. We hadden alle drie wel zin in Italiaans, dus besloten we naar 'Olive Garden' te gaan. Dit is een van de grote ketens in Amerika. Toen we ontdekten dat het zo bom bom bomvol was dat we de kont niet konden keren en eerst een uur op ons tafeltje zouden moeten wachten, besloten we even verder te kijken. Een straat achter dit restaurant ligt 'Applebee's', nog zo'n enorme keten. Een grote keten of niet, het was een stuk rustiger en we hebben er heer,ijk gegeten. Na in het hotel nog wat tv gekeken te hebben in onze luxe kamer en de drukke dag nog een na gekletst hadden waren we alle drie zo moe dat het niet lang duurde voordat we in slaap vielen.

Vier dagen verder en hééél wat geschrijf verder, oftewel we vermaken ons goed en zien genoeg!
Zoals ik al zei houden jullie nog een laatste verslag van me te goed. Voor nu wens ik jullie weer heel veel leesplezier en zeg ik voor een laatste keer van deze reis tot het volgende verslag!