Happy holidays!

Ik dacht er is vast geen leuker kerstcadeautje dan een nieuw kerstverslag van mij!

Geniet van mijn live verslag vanuit een helaas geen witte Oakland, het dorpje waar Henri en Lori wonen.

22 december, maandag:
Het was al heeel vroeg tijd om voor mij en Betty op te staan.
Helaas was het zelfs te vroeg om te ontbijten, want het restaurant in het hotel zat nog dicht. Na een kop koffie, was het tijd om onze suite gedag te zeggen en mijn backpack weer mee te nemen naar een nieuwe bestemming. Het hotel waar we verbleven ligt aardig dicht bij het vliegveld, dus het duurde niet lang voordat we bij het vliegveld waren. Betty haar vlucht ging pas rond twee uur in de middag, maar omdat ik al vroeg in de ochtend vertrok en ze mij uit wilde zwaaien ging ze alvast met me mee naar het vliegveld. Nadat ik mijn backpack had ingecheckt waren we van plan ergens koffie te leuten en te ontbijten, we hadden immers tijd zat. Je zou denken dat het op een van de grootste vliegvelden ter wereld stikt van de restaurantjes, maar we kwamen er al snel achter dat dit niet het geval was. Alle restaurantjes bevonden zich achter de douane. Wat betekende dat we niet samen konden eten en drinken, Betty moest later op de dag namelijk bij een andere terminal zijn. Aangezien we nog niet ontbeten hadden en beiden trek begonnen te krijgen, besloten we afscheid van elkaar te nemen. Het afscheid nemen viel best zwaar, de tijd was voorbij gevlogen en Betty haar vakantie en onze trip samen zat erop. Nadat we (vooral Betty) een paar traantjes weg hadden gepinkt, gingen we allebei zoals we ook van een andere bestemming aankwamen met het vliegtuig naar een andere bestemming. Na wat op het vliegveld rondgelopen te hebben was het tijd voor mijn eerste of eigenlijk al zeventiende vlucht. Het viel me al direct op hoeveel honden er op het vliegveld rond wandelden. Honden mogen toch niet mee of moeten eerst in quarantaine, althans dat dacht ik altijd? In het vliegtuig werd me al snel het tegendeel bewezen, ik zat namelijk naast een vrouw die een hondje op schoot had. Samen met haar en de vrouw die tussen ons in zat heb ik (maar vooral zij) de hele vlucht over honden gekletst. De vrouw had een 'emotional dog'; Ik ben er nog steeds niet achter wat dat precies inhoudt, maar de hond mocht gratis en bij haar op schoot mee. Na enige vertraging kwamen we aan in Phoenix, hier moest ik overstappen naar het vliegtuig die me naar Omaha zou brengen. Door de vertraging hoefde ik niet lang te wachten en voordat ik het wist zat ik in het andere vliegtuig. In dit vliegtuig hadden ze zelfs wifi en kon je films op je tablet of telefoon kijken, natuurlijk wel voor een 'kleine' prijs. Gelukkig had ik weer een goed gezelschap met dit keer twee honden naast mij, wat maakte dat ik me zonder geld uit te geven ook goed vermaakte. Na een korte vlucht kwam ik dan eindelijk aan in Omaha. Door het tijdsverschil van twee uur was de dag omgevlogen en was het alweer donker buiten. Toen ik richting de bagage liep zag ik al snel dat Henri me op stond te wachten, super leuk hem na zoveel jaar weer te zien! Na mijn backpack gevonden te hebben zijn we zijn auto ingestapt en naar het dorpje Oakland gereden, waar hij samen met Lori en hun drie lieve poezen woont. Na een klein uurtje rijden en alle herten onderweg ontweken te hebben kwamen we aan bij hun huis. Lori was nog aan het werk, maar het duurde niet lang voordat ze thuis kwam. We hebben heerlijk gegeten en hebben daarna televisie gekeken en natuurlijk bijgekletst.

23 december, dinsdag:
Na heerlijk in mijn grote kingsize bed geslapen te hebben, was het tijd voor een relaxt dagje. Heerlijk om na vijf maand vol op te reizen een tijdje op dezelfde plek te mogen zijn. Henri had vrij vandaag en we zijn samen naar een paar grote winkelketen gegaan om de laatste kerstinkopen te doen. Nadat ik mijn ogen uit heb gekeken in een super grote mediamarkt zijn we samen met Lori uiteten geweest in een steakrestaurant. Op de terug weg zijn we nog even naar de supermarkt geweest en ben ik met Lori in haar mooie cabrio kevertje naar huis gereden. Onderweg begon het zelfs te sneeuwen, een witte kerst (althans dat hoopte ik)!

24 december, woensdag (Kerstmiddag/-avond):
Na weer fijn geslapen te hebben met gezelschap van voorbij lopende poezen was ik weer klaar voor een nieuwe dag. Lori moest overdag werken, maar Henri was wel vrij. Henri heeft me een hele uitgebreide rondleiding in het dorp gegeven. Hij heeft me het hele dorp laten zien, super leuk om te zien waar hij woont en de verschillen met Nederland te zien! Nadat we hier uitgekeken waren zijn we naar een nog kleiner dorpje gereden waar ze een park hadden met bizons en herten. Daarna zijn we naar een subway gereden om een lekkere sandwich als lunch te eten. Rond de namiddag was de broer van Lori, na ongeveer twee uur rijden, gearriveerd. Niet veel later was Lori ook vrij en kon kerst beginnen. We hebben traditioneel 'A christmas story' gekeken, die ik nog nooit gezien had en Lori had heerlijke Mexicaanse soep gemaakt. Nadat we de film afgekeken hadden hebben we een kaartspel gedaan. Het was een erg leuk spel en we hebben veel lol gehad.

25 december, donderdag (Eerste kerstdag):
In plaats van een witte kerst, was het een zonnige maar wel koude kerst in Oakland. Nadat iedereen rustig wakker was geworden, hebben we 'Tamale' met scrambled eggs gegeten als ontbijt. Tamale zijn een soort Mexicaanse wraps met vlees er in. Lori werkt bij een Mexicaans bedrijf, waardoor ze veel Mexicaanse gerechten weet. Nadat we het ontbijt achter de kiezen hadden was het moment aangebroken om zoals dat op kerstochtend natuurlijk hoort de kerstcadeautjes uit te pakken. Er lagen veel meer pakjes dan dat ik had verwacht onder de boom en dan was ook nog eens de meerderheid voor mij! Ik wist dat mijn ouders een groot pakket opgestuurd hadden, met allerlei Nederlandse dingetjes en wat cadeautjes voor Lori en Henri. Maar dat ze ook cadeautjes voor mij er in hadden gedaan en Lori en Henri ook heel veel cadeautjes onder de boom hadden gelegd, dat wist ik niet! Ik kreeg allemaal geweldige en bruikbare cadeaus en was opgelucht dat ik mijn backpack voor de helft bij Betty had geleegd. Hij zou namelijk met deze vele cadeaus weer aardig vol zitten. Super bedankt nogmaals aan alle kerstmannen en vrouwen die hiervoor hebben gezorgd, hihi. Ik kan nu als echte 'Iowa Hawkeyes' fan door het leven. Zelf was ik natuurlijk ook al druk bezig geweest om toch een beetje deel van de kerstdagen in Enschede te zijn. Al voordat ik aan mijn reis om de wereld begon, bedacht ik het plan om uit de landen waar ik kwam kerstcadeautjes te halen. Lajenda en Betty hebben deze cadeautjes voor mij mee naar huis genomen, terwijl ik ondertussen maar tegen mijn familie de schijn vol hield dat ik het zo jammer vond dat ik geen plek in mijn backpack had voor souveniers. Betty heeft alle cadeautjes ingepakt en heeft zoals een kerstman dat doet de zak vol cadeaus aan mijn ouders overhandigt, die natuurlijk vol verbazing de zak aanpakten. Wat geweldig leuk was, is dat ze alles hebben gefilmd en ik mijn familie's reactie kon zien terwijl ze cadeautjes uitpakten. Wat een geluk, zo vierde ik toch een beetje kerst in Enschede en vierde ik ook nog eens een echte Amerikaanse kerst. Toen we alle cadeautjes uit hadden gepakt hebben we een andere traditionele Amerikaanse kerstfilm gekeken, 'Elf'. Nadat de film voorbij was heb ik Lori een beetje geholpen met het bereiden van ons kerstdiner. Op het menu stond geen kalkoen, maar wel iets vergelijkbaars. Iedereen krijg zijn of haar eigen 'Cornish game hen', een soort kwarteltjes. Hierbij hadden we aardappelpurree en boontjes gegeten die op een speciale manier waren bereid. De boontjes, waarvan ik de naam van het recept ben vergeten, worden bij veel Amerikaanse feestdagen geserveerd. Het smaakte erg goed en was, zoals denk ik meestal met een kerstmaaltijd, veelte veel. Na uitgebuikt te hebben, hebben we bij de koffie heerlijke Hollandse amandelstaaf gegeten. In de avond hebben we een bordspel gedaan, het was mannen tegen de vrouwen en de vrouwen hebben uiteraard gewonnen! Na ook nog een potje Yathzee gewonnen te hebben was het mooi geweest en hebben we allemaal ons bed opgezocht.

26 december, vrijdag (Tweede kerstdag):
Helaas, nog steeds geen witte kerst!
In tegenstelling tot Nederland, is tweede kerstdag in Amerika geen officiele kerstdag. Veel mensen, waaronder Henri moeten gewoon werken. In de ochtend heb ik met mijn lieve familie geskyped die nog wel volop kerst aan het vieren waren. Nadat we uitgekletst waren heb ik mezelf uit bed geschopt. Toen ik de woonkamer in liep bleek al snel dat Lori zich heel ziek voelde, erg sneu. De broer van Lori ging er weer vandoor aangezien er slecht weer op komst was (hopelijk toch nog een klein beetje witte kerst) en Lori dook weer in bed in de hoop zich weer snel beter te voelen.

Een mooie gelegenheid voor mij om jullie te vermaken met een lekker toetje op tweede kerstdag, een nieuw blog!

Heel veel leesplezier en nog een super fijne kerst en alvast knallende jaarwisseling gewenst vanuit Amerika!

Tot ziens in 2015!!!!