Kapai Nieuw Zeeland!

Kapai betekent dankjewel in Maori, dankjewel Nieuw Zeeland dat ik de kans heb gekregen dit prachtige land te zien. Ook bedankt voor alle fantastische vriendschappen die ik er aan over heb gehouden. Een geweldig land met geweldige mensen!

Ondanks dat ik elk land tot nu toe geweldig vind, denk ik wel dat Nieuw Zeeland op top één is komen te staan en dat Amerika erg zijn best moet doen om dat te overtreffen.

Vanaf de dag dat ik het vliegtuig uitstapte voelde ik mij op mijn best, dit land heeft iets magisch en ik denk dat iedereen die hier ook is geweest het met me eens is. Het is moeilijk in woorden uit te leggen wat dit land zo magisch maakt en ik denk dat je het alleen maar kan begrijpen door zelf ook een keer naar Nieuw Zeeland te gaan, dus als je de mogelijkheid hebt gaan met die banaan, euh kiwi!

20 november, donderdag:
De hele dag in bed liggen is niets voor mij, helemaal niet wanneer ik in zo'n geweldig land als Nieuw Zeeland ben en ik weet dat er zoveel leuke dingen te doen zijn. Toen Gabriël en Andrea terug kwamen van een van Gabriël's vele gave activiteiten, 'the Canyon Swing', ben ik samen met Andrea Queenstown in gegaan om deze te verkennen. We zijn van de ene souvenierwinkel naar de andere gelopen en de verleiding was erg groot om alle winkels leeg te kopen. Helaas en misschien maar goed ook, laten zowel mijn portomonnee als de ruimte in mijn backpack dat niet toe. Onderweg kwamen we onze grote Ierse vriendinnen van de eerste bus weer tegen en kwamen we er achter dat we de dag erna weer samen verder zouden reizen. In het hostel heb ik de hamburgerbestellingen van mijn kamergenootjes opgenomen en ben ik in de wachtrij voor de 'Fergburger' gaan staan. Nog een dag en dus nog een kans om een nieuwe burger uit te proberen. Na een half uur wachten was ik dan eindelijk aan de beurt om de bestelling op te nemen en daarna hebben ik en Andrea er gebruik van gemaakt om wat foto's van de mooie stad te schieten. De visburger die we alle vier hadden besteld smaakte heerlijk. We waren er dan ook met zijn allen over eens dat het jammer was dat we Queenstown de volgende dag moesten verlaten, omdat we dan niet alle burgers uit konden testen. Terwijl de rest van de meisjes nog even de bar indoken heb ik mijn dure tabletjes van de apotheek ingenomen en heb ik mijn krakende stapelbed opgezocht.

21 november, vrijdag:
Na twee helaas zieke dagen was het tijd om de stad te verlaten en de natuur weer op te zoeken, onze volgende bestemming was namelijk Mount Cook. Al moet ik wel vertellen dat Queenstown ook prachtig uitzicht op de bergen had. Voordat we in het nationale park stopten we uiteraard weer op vele mooie plekken waar we foto's konden maken. De route naar het park was prachtig en terwijl onze dag met mooi weer begon kwamen we in een regen en mistig park zonder enig uitzicht op Mount Cook aan. Ondanks dat ik mij nog steeds niet honderd procent de oude voelde, leek het me wel gaaf om een van de mooie trekkings te maken in het nationale park. Aangezien het weer echt waardeloos was en we nog geen tien meter uitzicht hadden besloten we dat het niet de moeite waard was om een van deze wandelingen te maken. We vestigden onze hoop op de volgende morgen, bij goed weer in het park zouden we daar namelijk de ochtend blijven en kregen we de mogelijkheid om dan een mooie wandeling te maken. We hebben de rest van de dag in het hostel doorgebracht.

22 november, zaterdag:
Het weer had er jammer genoeg ook deze dag geen zin in, wat betekende dat we vroeg naar Rangitata vertokken. In Rangitata kan je raften, maar omdat het helaas ook daar te veel had geregend werd deze activiteit afgelast. Een ontzettend mooi land, maar helaas ook een land waar het weer dat niet altijd mooi is veel invloed heeft en het hierdoor regelmatig voor kan komen dat een activiteit waar je je enorm had verheugd afgelast wordt.Ik had me hier niet voor opgegeven, dus voor mij was de teleurstelling niet zo groot. Mijn plan was namelijk om in voordat we in Rangitata aankwamen de Straybus te verlaten en met Marieke, mijn buurvrouw uit Enschede, verder te reizen. Marieke heeft vrienden in Nieuw Zeeland wonen, zij wonen in de buurt van Christchurch en Marieke heeft in hun achtertuin haar eigen hutje waar ze de laatste jaren naar toe gaat om haar vakantie door te brengen. Nadat Marieke me uit het kleine plaatsje Geraldine opgehaald had, zijn we met de auto naar het nog kleinere plaatsje Oxford gereden. In de buurt van dit plaatsje wonen Marianne en Herman, de Nederlandse vrienden van Marieke. Daar hebben we de rest van de dag doorgebracht. Erg leuk en grappig om in Nieuw Zeeland bij Nederlandse mensen te verblijven. 's Avonds keken we bijvoorbeeld zowel het Nederlandse als Nieuw Zeelandse nieuws en er werd natuurlijk continu Nederlands met elkaar gepraat. Ze hebben drie grote honden, die onder dat je tv aan het kijken was om de beurt bij je op schoot kropen. Helemaal geweldig dus.

23 november, zondag:
Na lekker uitgeslapen te hebben in een luxe kamer helemaal voor mezelf, hebben de honden in de enorme achtertuin uitgelaten en zijn we naar Oxford gereden om de markt te bezoeken. Hier hebben we 'Frech toast' gegeten, een typisch Nieuw Zeeland gerecht. Dit lijkt op een wentelteefje met siroop, banaan en bacon. Heerlijk! Nadat we uitgekeken waren op dit kleine marktje zijn we een dorpje verder gereden om naar de kofferbakuitverkoop te kijken, waar onder andere Marianne ook stond. Voordat ik het wist stond ik zelf achter de kraam om het een en andere aan Nieuw Zeelanders te verkopen. Het was maar van korte duur, maar ik en Marieke waren best trots dat we wel een ding verkocht hadden. Na deze ervaring reden we naar de supermarkt een paar kilometer verder om het een en ander te kopen. Ze wonen echt op het platte land wat betekend dat je een aardig eindje naar de eerste beste supermarkt moet rijden. Terug gekomen bij het huis hebben we even een kopje koffie gedronken en zijn we daarna met Marianne naar Christchurch gereden en heeft zij de stad laten zien. Erg indrukwekkend vond ik dat, om deze stad te zien. Zoals jullie waarschijnlijk wel weten is de stad een aantal jaar geleden getroffen door een zware aardbeving en zijn ze nog steeds druk bezig deze weer op te bouwen. Toen we na een paar uur terug waren in het huis van Marianne en Herman hebben we een heeeerlijke boterham met jawel, hagelslag gegeten! Wauw, ik had niet verwacht dat een boterham met hagelslag zo lekker kon zijn en dat ik dat stiekem best wel mistte.

24 november, maandag:
Deze dag was het alweer tijd om gedag te zeggen tegen Marianne en Herman en de auto in te stappen om samen met Marieke een stukje van Nieuw Zeeland door te touren. Onze eerste bestemming was Hanmer Springs, zoals de naam al zegt een dorpje met een hele mooie grote spa.
De reden waarom wij hier naar toe gingen. We hebben zodra we bij het hostel waren hebben we onze badkleding aangetrokken en zijn de baden ingedoken en de rest van de dag doorgebracht. Heerlijk om even tot rust te komen en weer helemaal bij te tanken!

25 november, dinsdag:
In de ochtend hebben we uitgebreid ontbeten en het dorpje verkent. Nadat we uitgekeken waren zijn de auto weer in gestapt en zijn we in een paar uur naar Kaikoura gereden. Een echt vissersdorpje en de plaats om walvissen en dolfijnen te spotten. We zijn dan ook meteen nadat we onze spullen in het hostel hadden gedumpt naar het center gereden om de 'Whale watching' te boeken. Nadat we dit voor elkaar hadden hebben we het stadje verkent en zijn we naar de supermarkt gereden om boodschappen te doen. In de avond hebben we ravioli klaargemaakt en hebben we wat vis van de vissers geproefd die dit die dag vers hadden gevangen.

26 november, woensdag:
De 'Whale watch' tour hadden we al erg vroeg in de ochtend geboekt, deze tijd had je namelijk het meeste kans op goed weer. Toen we ons bed uitstapten zag het weer er inderdaad goed uit, we gingen vol zin en moed naar het gebouw om ons in te checken. Daar aangekomen zagen we al snel allerlei mensen met teleurstelling de plaats verlaten en eenmaal binnengekomen zagen we dat de tour gecanceld was omdat er teveel wind was. Balen, maar gelukkig was er in de middag nog wel een plek vrij om het nogmaals te probeer. We konden niet meer dan duimen en hopen dat de wind zou gaan liggen. Omdat aardig wat tijd hadden zijn we naar een waterval gegaan waar allemaal kleine zeehondjonkies met elkaar aan het spelen waren, geweldig leuk om te zien. Na wat tijd te hebben overbrugt zijn we weer naar de 'Whale watching' gegaan om te kijken of het weer was verbeterd en de tour door zou gaan. Gelukkig was dat inderdaad het geval en was het eindelijk tijd om aan boord te gaan en walvissen te spotten! Aangezien er wel een groot risico op zeeziekte was, nam ik eerst een lading tabletten in om dit te voorkomen. In totaal hebben we drie keer walvissen gezien, de 'Sperm whale' het was geweldig en erg bijzonder om dit te zien. De walvis lag met zijn rug boven en het water en bleef hier zo tien minuten liggen, na deze tijd ging hij onder water en kwam hij weer boven water en liet zijn prachtige staart zien, foto! Op de weg terug naar de haven zwommen er een aantal dolfijnen met ons mee, wat de tocht nog mooier maakte, een mooie sluiter van deze tocht.

27 november, donderdag:
Nadat we nog wat koffie hadden gedronken was de tijd alweer aangebroken dat Marieke weer terug naar haar vrienden ging. We zijn wel samen naar een uitzichtspunt gereden waar we afscheid van elkaar hebben genomen. Nadat Marieke weg reed heb ik een wandeltocht van een aantal uur gemaakt. Een hele mooie tocht, ik liep op een klif met uitzicht aan de ene kant op de zee en de andere kant de besneeuwde bergen. Na deze wandeltocht ben ik nog even doorgewandeld naar de supermarkt waar ik wat eten heb gekocht voor de wandeltocht en de aankomende lange busreizen. De rest van de dag heb ik genoten van alle rust, nja ik vond het toch wel akelig stil en saai na bijna altijd gezelschap in mijn kamer of omgeving de laatste tijd te hebben gehad.

28 november, vrijdag:
De backpack kon weer ingepakt worden en ik mocht weer aan boord stijgen van de bus vol met nieuwe reizigers en een nieuwe buschauffeur.
Zoals jullie vast wel verwachten had ik al snel weer nieuw gezelschap gevonden om de avond in Wellington mee door te brengen. We hebben bij een restaurant gegeten waar ze alleen maar kip serveren, ik dacht dat de marinade 'hot' wel mee zou vallen aangezien je ook 'extra hot' kon kiezen, pfoe mn hele mond stond in brand en ik heb uiteindelijk weinig van de kip geproefd. Het maakte niet uit, want het was wel erg gezellig met de Ierse en Britse meiden. In tegenstelling tot de andere avond in Wellington ben ik op tijd mijn bed ingedoken. De volgende dag was het namelijk alweer vroeg dag en stond er een hele lange slopende en laatste busrit op het programma.

29 november, zaterdag:
De laatste dag van Stray was alweer aangebroken, wauw wat vliegt de tijd voorbij. In tegenstelling tot de andere dagen was dit net zoals de Greyhoundbus een busreis rechtstreeks van Wellington naar Auckland. Onderweg stopten we uiteraard wel een aantal keer om te eten of om naar het toilet te gaan, maar de mooie fotopauzes en dergelijke waren voorbij. Na de hele lange saaie busreis kwamen we in de avond aan in Auckland. De plaats waar we de geweldige reis begon en voor mij ook eindigde. Zo blij als ik was dat ik mijn jas eindelijk weer terug had gekregen bij het hostel waar ik hem vergeten was, zo erg baalde ik ook dat ik hem in de bus weer vergeten was. Samen met Luca die ik net weer had ontmoet, rende ik naar het bureau om te kijken of de bus er nog was. Ja hoor, de bus weg en het kantoor was al dicht. Typisch weer een Lili actie, want ik had natuurlijk een seconde voordat ik de bus uitstapte iederen nog vol trots laten zien dat ik mijn jas weer had. Ik weet niet wat het is, alles maar verliezen. Ik denk dat het komt, omdat je met zoveel mensen de kamer deelt en ik de ochtend je alles vlug in een kamer vol troep en onoverzichtelijkheid bij elkaar moet pakken. Het enige voordeel is dat er wel weer meer ruimte in mijn backpack ontstaat, haha. Gelukkig had Sarah, een Engels meisje die ik in de bus had ontmoet mijn jas op de grond zien liggen en deze voor me meegenomen. Nadat dit opgelost was ben ik samen met Luca naar de Ierse pub gegaan voor een laatste heerlijke Nieuw Zeelandse cider en daarna naar een 'foodcourt' gegaan om een hapje te eten. Gek genoeg heeft deze redelijke grote stad geen gezellige restaurantjes of barretjes waar je een hapje kan eten zonder dat het enorm duur moet zijn. Het enige goedkope alternatief zijn dus Aziatische foodcourts. Nadat we ons hier vol hebben gegeten met Chinees eten, zijn we teruggerold naar ons hostel waar we de rest van onze avond door hebben gebracht.

30 november, zondag:
Na lekker uitgeslapen te hebben, hebben allebei onze was gedaan om alles vliegtuigklaar te maken. Nadat de was klaar was hebben we bij de buren een heerlijke bagel gegeten en hebben daarna een frappucino bij de Starbucks gehaald. Het was namelijk de tweede zomerdag en het zonnetje scheen behoorlijk. De perfecte dag voor een kerstparade zou je zeggen, precies de perfecte dag voor een kerstparade. De straat was inmiddels al volgestroomd met mensen en het was moeilijk om een mooi plekje tussen alle Aziaten te bemachtigen. We wilden natuurlijk dit bijzondere evenement wel meemaken en waren reuze benieuwd. Wat moet je je met dit weer nou bij een kerstparade voorstellen. Om eerlijk te zijn vond ik het meer op een carnavalsoptocht met kerstliedjes lijken dan een kerstparade. Af en toe zag je wel wat kerstmannen rondlopen, maar het waren vooral mensen die gek verkleed waren en aan het dansen waren en dan af en toe "Merry Christmas" naar iedereen riepen. Na de kerstparade zijn we naar ons hostel gewandeld om daar onze backpacks in te pakken, de volgende dag zouden we namelijk allebei naar onze volgende bestemming vertrekken. In de avond hebben we eerst weer bij een foodcourt gegeten en daarna zijn we naar de bioscoop gegaan. Het derde deel van 'the hungergames', ik moet natuurlijk wel een beetje up-to-date blijven op dat gebied. Sarah hield ons ook gezelschap, het was erg gezellig en een mooie film en des al niet te min ik had met jas weer terug! Na de film heb ik afscheid van Sarah genomen, die naar Australië zou gaan en zijn we weer naar het hostel gegaan. Zowel Sarah als Luca moesten allebei vroeg op om het vliegtuig naar hun volgende bestemming te pakken.

1 december, maandag:
Lang zal Eefje leven, lang zal Eefje leven, lang zal Eefje leven in de gloria, in de gloria, in de gloria, hieperdepiep hoeraaaa! Laten we vooral de verjaardag van mijn lieve zus niet vergeten, gefeliciteerd met je verjaardag Eef! Een hele fijne verjaardag en misschien krijg je wel een heel mooi kindje cadeau! Het is voor mij denk ik de langste verjaardag van mijn zus die ik ooit zal meemaken. Hier is ze namelijk al veel eerder jarig dan dat ze in Nederland is en aangezien ik naar Amerika vlieg en het daar weer vroeger is dan in Nederland is ze daar ook nog een hele poos jarig. Een hele lange verjaardag dus! Een speciale dag, want het is ook mijn laatste dag in Nieuw Zeeland en mijn eerste dag in Amerika. Gek dat tijdsverschil eigenlijk, ik vlieg vanavond om kwart voor elf maar kom om twee uur 's middags aan. Ik zit nu nog achter de computer in het reisbureau, maar ben rond deze tijd ook in Los Angeles samen met mijn tante Betty!

Nog even dus en dan is het alweer tijd om mijn een na laatste land van deze geweldige reis te verlaten. Aan de ene kant verdrietig, om dit prachtige land te verlaten maar aan de andere kant erg enthousiast om naar Amerika te gaan en mijn lieve tante weer te zien. Ik kom zeker weer eens terug in dit geweldige land van de geweldige natuur, de hobbits, Stray, nieuwe vriendschappen, de haka haka en de kiwi's.

Kapai Nieuw Zeeland!