Bye Aussies and hello Kiwi's!

Het is weer tijd om een geweldig land te verlaten, maar zeker niet voorgoed.
Er valt nog zoveel te zien in dit enorme grote land!

Super veel leesplezier gewenst met mijn laatst avonturen in Australië!
Het land van de koala's, kangoeroes, geweldige nieuwe vriendschappen, krokodillen, Tim Tam's, surfdudes, goedkope sushirollen, het operahuis en noem noem noem noem maar op.

24 oktober, vrijdag:
Na het hostel vroeg verlaten te hebben, kwam ik bij de bushalte al snel een meisje tegen die ook naar de dierentuin ging, Kelley uit Canada. We hebben meteen afgesproken om samen de dag in de dierentuin door te brengen, het is namelijk altijd leuk om naar de dierentuin met iemand anders te gaan. Met volle verwachtingen betraden we de Australian zoo, de dierentuin van "the Crocodil Hunter", oftewel Steve Irwin. Het was een erg mooie dierentuin en er waren veel dieren en vooral veel Australische dieren te zien. Van de krokodillen, liepen we naar de dingo's en van de dingo's naar de koala's. We hebben een grote show bijgewoond, waarbij er hele mooie tropische vogels rondvlogen. Wat eigenlijk nog leuker is, is dat je al deze mooie gekleurde vogels ook gewoon op straat ziet hier in Australië! Na de show zijn we naar 'Roo heaven' geweest een park waar de kangoeroes en walibis loslopen. Je kon ze voeren of naast ze gaan liggen en met ze knuffelen. Na nog weer een hele bult krokodillen te hebben gespot zijn we weer naar de bus gewandeld die ons naar Brisbane bracht. Ik en Kelley zaten allebei in het zelfde hostel en hebben na aankomst een heerlijke kipburger gegeten in het café naast het hostel.

25 oktober, zaterdag:
Na uitgecheckt te hebben en mijn bagage in een opslagruimte te hebben gedropt was het tijd om op zoek te gaan naar een winkel die camera's repareert. Helaas bleek de beruchte winkel, waar iedereen me al de hele oostkust over vertelde, een heel eind buiten de stad te liggen. De camera moet dus nog even wachten weer gebruikt te worden, hopelijk in Sydney meer geluk!
De jongen waarmee Kelley de rest van de dag optrok raadde me aan de Southbank te bezoeken, dit is een soort park aan de andere kant van de rivier. Ik ben er naar toe gewandeld en rondgekeken wat er te doen. Net zoals in de meeste stadjes aan de oostkust had ook Brisbane een openbaar zwembad. Aangezien het weekend was, zat het vol met allerlei families uit de stad die er aan het barbecuen waren. Het was een gezellige bedoeling. Na daar uitgekeken te zijn ben ik weer rustig terug gewandeld naar het centrum van de stad. Op de brug waarover ik terug wandelde waren er mensen die er van af sprongen en onder de brug swingden (als een schommel), leuk om te zien! Na een poos wandelen arriveerde ik weer in het hostel en was het tijd mijn bagage weer op te halen en naar de bushalte te wandelen. Rond vijf uur in de avond kwam ik aan in Surfers Paradise, waar Laura me al op stond te wachten. Toen we naar mijn hostel liepen werden we aangehouden door een jongen die vroeg of we een 'clubcrawl' wilden doen, oftewel van club naar club. Aangezien wij al van plan waren het nachtleven van Surfers Paradise te verkennen en het veel duurder zou zijn zonder de tour besloten we hieraan mee te doen. Het betekende wel dat we moesten rennen en vliegen, we hadden namelijk nog minder dan een uur de tijd voordat het begon. Na in drie verschillende clubs te zijn geweest, een tussenstop bij de snackbar te hebben gemaakt en ik geweigerd werd bij de laatste club vonden we het wel mooi geweest en zijn we na een afsluitdrankje weer naar ons hostel gewandeld.

26 oktober, zondag:
Had ik nou even het geluk dat mijn hostel zich midden op het terrein van de 'Carrera cup' bevond, een bekende autorace hier in de Gold Coast. Nadat ik me had uitgecheckt moest ik dus wel even een kijkje nemen bij de race. Het was namelijk gratis voor mij, maar normaal gesproken kost het zestig dollar per dag. Rondom het parcours kon je allerlei auto's bewonderen die meededen aan de reis. Natuurlijk heb ik ook een stukje van een van de vele wedstrijden gevolgd. Nadat ik uitgekeken was ben ik de stad ingegaan en rondgesnuffeld in alle winkeltjes. Daarna heb ik een groot deel van de middag op het strand gelegen, op zoek naar alle knappe surfdudes. Ondanks dat het Surfers Paradise heette en je dus zou denken dat het zou overstromen met surfers, heb ik maar een surfende Aziaat gezien. Het zal wel geen goed surfweer zijn geweest. Voordat ik met de bus wegging hebben ik en Laura nog een potje gepoold op een rare tafel met drie uiteinden en ben ik daarna de bus in gestapt om naar Byron Bay te rijden. Ik had er alleen maar goede verhalen over gehoord, dus was erg benieuwd. Aangekomen in Byron Bay stonden mijn vrienden Luca en Sanne al op me te wachten om sa,en een drankje te gaan drinken. In plaats van dat het eindigde in een lange avond vol gezelligheid en drankjes, eindigde het in een hele korte avond met alleen een drankje voor Sanne. De bar sloot voor mijn en Luca's neus met als resultaat dat Sanne als enigste een drankje had. We hebben die natuurlijk wel gedeeld, maar hebben daarna alle drie ons hostel weer opgezocht.

27 oktober, maandag:
Na een goede nachtrust te hebben gehad heb ik met Sanne, Luca en Chris afgesproken om te ontbijten. We hebben allemaal wat lekkers bij de bakker opgehaald en dit opgegeten bij het strand. Na het ontbijt gingen Chris en Luca helaas alweer verder naar hun volgende bestemming. Uit dezelfde bus waar de jongens instapten stapte Laura uit. Nadat Laura haar bagage in het hostel had gedropt, maakten ik Sanne en Laura een mooie wandeling van ongeveer drie uur naar de vuurtoren. Tijdens de wandeling kwamen we langs het meest oostelijke punt van Australië. Normaal gesproken kun je op de route dolfijnen en walvissen in de zee en in het regenwoud walibis en koala's spotten, maar helaas zagen wij geen van allen. Toch was het een erg mooie wandeling en zeker de moeite waard. Na de wandeling hebben we wat boodschappen gedaan en eten klaar gemaakt in het hostel. De rest van de avond heb ik doorgebracht met de mensen die ook in het hostel verbleven. Wat grappig was, was dat Kelley (het Canadese meisje, waarmee de dag in de dierentuin had doorgebracht) de kamer met Laura deelde en er dus ook was.

28 oktober, dinsdag:
Deze morgen heb ik een duik genomen de gevaarlijke zee, een tijdje terug is er namelijk aan hetzelfde strand nog een man opgegeten door een haai. Ondertussen heb ik de surfkunsten van Laura en Kelley bewonder, zij namen namelijk een surfles. Nadat ik uitgezwommen en was en nog even genoten heb van waarschijnlijk de laatste keer zonnebaden op het strand voor een lange tijd ben ik het stadje ingewandeld en daar samen met Sanne in winkeltjes rondgesnuffeld. Iedereen was gelijk over Byron Bay, het is een relaxed stadje met veel hippies die aan de kant van de straat muziek maken. In de avond heb ik samen met Laura, Kelley en een meisje die Kelley eerder had ontmoet (ook uit Nederland) een maaltijd klaargemaakt. Na de maaltijd moest alle leuke mensen gedag zeggen, vooral Laura waar ik een beste tijd mee door heb gebracht. Ik nam namelijk zoals vele anderen de nachtbus naar Sydney, mijn allereerste en helaas ook mijn allerlaatste bestemming in Australië voor nu. De nachtbus was meer overleven dan lekker bijkomen, de bus zat aardig vol dus er was weinig ruimte om mijn benen te strekken. Ik mocht niet klagen natuurlijk, want zoals jullie na mijn Azië avontuur vast wel weten, ik zit liever rechtop dan dat ik lig in de bus.

29 oktober, woensdag:
Vroeg in de morgen kwamen we aan in Sydney, ik zoals vele anderen helemaal gaar.
Ik zei gedag tegen mijn twee Israëlische vrienden die ik op hun huwelijksreis op de Whitsundays had ontmoet, zei hadden toevallig dezelfde nachtbus genomen. Nadat ik een treinkaartje had gepakt was het tijd de trein in te stappen die me naar Kings Cross zou brengen, het backpackerscentrum van Sydney. Mijn hostel zat in hetzelfde gebied als mijn vorige (verschrikkelijke) hostel, maar ik zag bij aankomst al meteen dat het vele keren beter was. Wat het extra leuk maakte, was dat ik mijn kamer met Sanne en Luca zou delen. Sanne was al eerder aangekomen met de bus en verkende de stad. Luca kwam rond de tijd dat we konden inchecken bij het hostel aan. Voor die tijd heb ik nog maar even de kans gewaagd om een winkel op te zoeken waar ze camera's repareren. Na een eindje wandelen had ik dan eindelijk een winkel gevonden waar ze naar mijn camera konden kijken. Het moederbord is kapot, wat het belangrijkste deel van de hele camera is. Het duurt wel een week om het te repareren en ze wisten niet eens zeker of ze wel aan het onderdeel konden komen. De prijs van het moederbord scheelt niet veel met de prijs van een zelfde nieuwe camera. Kortom, mooi balen en nog steeds mijn camera niet terug om mooie foto's mee te maken! Tegen de tijd dat ik terug in het hostel was, duurde het niet lang voordat Sanne en Luca er ook waren. We hebben ons ingecheckt en zijn daarna naar Darling Harbour gewandeld. Hier kun je vele attracties bezoeken waaronder 'Madam Tussauds'. Aangezien Sanne wat vrijkaartjes had gekregen van iemand was het erg goedkoop en de moeite waard een kijkje te nemen. Na met alle bekendheden zoals E.T. op de foto te zijn geweest hebben we een lange wandeling terug naar het hostel gemaakt. Onderweg hebben we nog een aantal winkels bezocht, waaronder alle winkels waar ze Uggs verkochten. Ik zocht en zocht in heel Australië naar het originele merk maar kon alleen maar anderen vinden. Ik dacht dat ze allemaal nagemaakt waren en vroeg vol verbazing waar de originele Uggs store was. Het blijkt dat het merk een Amerikaans merk is, alle Uggs die ze in Australië verkopen worden in Australië gemaakt en zien er dus anders uit en hebben een ander merk, handig om te weten als je niet zoals mij je rot loopt te zoeken naar het originele merk. We zijn na het eten allemaal vroeg ons bed ingedoken, want we waren natuurlijk helemaal munt van de busreis.

30 oktober, donderdag:
Mijn laatste dag in Sydney! Helaas voelde Luca zich ziek en is de dag in bed gebleven. Ik en Sanne hadden wel een vol programma en vertrokken al vroeg met de openbare bus naar Bondi beach. Ik kon Sydney niet verlaten zonder alle Bondi rescuers gespot te hebben natuurlijk.
Na een korte sightseeing met de bus naar Bondi liepen we over het strand naar de lifeguards. We keken beiden onze ogen uit naar alle surfers, eindelijk een plaats met veel goede surfers.
Op weg naar het huisje van de strandwacht zagen we camera's, we dachten allebei natuurlijk dat er opnames voor 'Bondi rescue' werd gemaakt en haalden ons al allerlei scenes in het hoofd over hoe ze ons uit het water gingen redden. We zagen al snel dat het om wat anders ging, er was namelijk een bekende Engelse hypnotiseur genaamd 'Peter Power' bezig met een opname voor zijn show. Hij had twee Engelse meisjes gehypnotiseerd en liet ze geloven dat ze het extreem koud hadden, ik zweette me kapot van de warmte. Toen ze uit de hypnose kwamen hadden ze het allebei zo koud dat ze skikleding aandeden en in deze kleding met ski's over het strand skieden. Het was natuurlijk een hilarisch gezicht, de meisjes skiënd tussen alle mensen die op strandlakens lagen, maar ik wist niet zo goed wat ik er allemaal van moest geloven.
Na deze bijzondere ervaring moesten we natuurlijk even op de foto met een surfboard van een van de strandwachten en zijn we langs de promenade weer terug gelopen naar de bus. Onderweg hebben we allebei een pie gehaald, dat verkopen ze bij alle bakkerijen dus moest ik in ieder geval nog even uitproberen voordat ik Australië ging verlaten. Nadat we weer terug in het centrum van Sydney waren heb ik mijn tas ingepakt en Sanne haar batterij van haar camera gepakt die ze was verlaten. Daarna hebben we de ferry naar Manley gepakt, een wijk in Sydney. De boottocht was erg mooi, want je had prachtig uitzicht op het operahuis. In Manley hebben we beiden geshopt en hebben we nog even het strand bewonderd. Later hoorde ik dat op het zelfde moment ook een jongen en meisje die ik in Sapa had ontmoet daar aan het strand lagen, jammer ik had ze graag even gezien. We hadden rond half zeven met Luca bij de bioscoop afgesproken, hij wilde ondanks dat hij zich zo ziek voelde de film niet missen. Ik en Sanne snapten dat beiden wel, we gingen namelijk niet zomaar naar de film maar de film werd gedraaid op het grootste scherm ter wereld! Het was inderdaad super groot en het geluid was erg mooi (de film 'Fury' was natuurlijk ook mooi, maar dat kan ook niet anders met Brad Pitt).

31 oktober, vrijdag:
Alweer erg vroeg stond ik op straat om op het shuttlebusje te wachten die me naar het vliegveld zou brengen. Er was namelijk weer een grote en spannende dag aangebroken en het was tijd om Australië gedag te zeggen en Nieuw Zeeland te gaan ontdekken! Op het vliegveld kwam ik weer het Israëlische koppel tegen, hoe toevallig kan het zijn. Wat nog veel toevalliger en gekker was, was het volgende. Toen ik mijn plek in het vliegtuig opzocht, zag ik een meisje dat me ergens vaag bekend voor kwam. Al snel nadat ik haar naam (Astrid) op haar ticket zag en op haar paspoort zag dat ze uit Nederland kwam wist ik het zeker. "Heb jij bij de KNVB gevoetbald?" vroeg ik haar. Na even na te hebben nagedacht, herkende ze mij ook. We hebben vroeger een paar jaar in hetzelfde team gevoetbald. Hoe groot is de kans dat je elkaar dan tegen komt een vliegtuig waar maar een paar honderd mensen in kunnen aan totaal de andere kant van de wereld?! We hebben allebei wel een paar minuut verbijsterd en vol ongeloof voor ons uit zitten kijken. Na een lunch en filmpje verder kwamen we aan in Auckland, oftewel Nieuw Zeeland. Het land van de kiwi's, de hobbits en natuurlijk het geweldige landschap. Terwijl ik de dag er voor door de vermoeidheid nog een dipje had en liever naar huis vloog dan naar een nieuw land, stapte ik nu vol enthousiasme en energie het vliegtuig uit. Geweldig vond ik het om het groene heuvelachtige landschap vanuit het vliegtuig te zien! Na opnieuw gecontroleerd te zijn door de streng douane beagle was het tijd om het vliegveld te verlaten en nieuwe avonturen in mooie Nieuw Zeeland mee te maken. Wat was ik blij dat ik mijn appel in Australië had opgegeten, Astrid was het vergeten en moest een zes honderd dollar boete betalen. Na een korte rit met de bus onder het gezelschap van twee andere Nederlandse meisjes kwam ik aan bij het hostel. Bij het hostel hadden ze bij het inboeken een fout gemaakt, mooi balen want het hostel zat vol. Gelukkig konden ze toch nog wat voor me regelen en kreeg ik een upgrade van een tien persoons dorm naar een luxe privé ensuite voor mezelf. Beter kon mijn begin in Nieuw Zeeland dus niet. Bij het boeken liep een Engels meisje onrustig heen en weer te lopen, ze had haar hostel op de verkeerde dag geboekt en kon nergens een slaapplek vinden. In ruil voor een avondmaal heb ik haar aangeboden om de kamer met mij te delen. We zijn naar een Ierse pub gegaan en hebben daar met allemaal mensen in Halloweenkostuums onze avond doorgebracht.

Vandaag is het alweer 1 november en ben ik ook alweer één dag in Nieuw Zeeland. Net zoals ik veel vlieg, vliegt de tijd ook voorbij. Inmiddels veertien vluchten en vijf landen verder! Ik heb vandaag mijn toer door Nieuw Zeeland gepland en ben er weer helemaal klaar voor om alle fantastische dingen van dit land te gaan zien. Hopelijk heb ik weer een geweldige reis door dit land en reizen jullie weer vol met me mee!

Tot de volgende keer, mijn aller eerste avonturen in Nieuw Zeeland!