Magic, euh Magnetic island

Zoals alle Aussies hier zeggen: "Hey mates!"

In Australie is het allemaal heel relaxed, vergeleken met Azie. Dus ik kan hier weer meer tijd vinden voor het schrijven van een verslag en zal ik na alle geweldige avonturen zo snel mogelijk weer een nieuw verslag uploaden!

4 oktober, zaterdag:
Na in de ochtend rustig aan gedaan te hebben en een tijdje in de hangmat te hebben gelegen ben ik samen met Medelyn en Jure naar een overdekte markt gewandeld. Het leek even weer of ik terug was in Azie, er stonden namelijk allemaal Aziaten achter de kraampjes en ze verkochten net zoals in Azie heerlijke groenten en fruit. We hebben hier allerlei groenten voor onze barbeque gekocht. Ook hebben we de populaire 'Paw paw', oftewel papaja gekocht. Na ook nog een echte Australische rode wijn ingeslagen te hebben was ons boodschappenlijstje compleet en konden we weltevreden met een volle tas terugwandelen naar ons hostel. In Australie verkopen zegeen alcohol in de supermarkten. Hiervoor moet je naar een drive in, wat me aan een tankstation deed denken. Onze barbeque die onder andere zoete aardappels, aspergers, verse vis en een salade van tomaat, paprika, ui en kaas bestond smaakte ons alle drie erg goed. Ik heb trouwens nog nooit zoveel aspergers gegeten, dan dat ik deze week gegeten heb en dat noemt men het goedkope backpackers leven..
Na het eten heb ik zowel Medelyn als Jure overgehaald samen een stukje te gaan hardlopen. Toen ik samen met Janneke (het Nederlandse meisje) terugliep die middag zagen we allerlei mensen in 'Color run-kleding' rondlopen. Neee, wat baalde ik toen ik dat zag. Ik wist niet meer dan dat er alleen een standaard zaterdagmorgen hardlooprondje werd gehouden in het park en ik had super graag aan de 'Color run' mee willen doen. Om het goed te maken moest ik dus wel even zelf een lekker rondje hardlopen. In de avond was de temperatuur erg aangenaam en het voelde super om na tien weken weer te beginnen met hardlopen. En ja dat moet ook wel, want wat vast nog niet iedereen weet is dat ik in april mee wil doen aan de halve marathon van Enschede. Na twee keer te hebben hardgelopen deze week kan ik dus wel zeggen dat het weer de goede kant op gaat. Nadat we ons na de ontzettende harde workout hadden opgefrist, hadden we het geluk dat we bij wat Franse dames konden aanschuiven die net een heerlijke 'tarte tartin' hadden gemaakt. Onder het genot van een heerlijk Australisch rood wijntje, tarte tartin, paw paw en goed gezelschap kon het dus niet anders dan een mooie laatste avond in Cairns worden.

5 oktober, zondag:
Na erg vroeg mijn tent uitgestapt te zijn, mijn ontbijt opgegeten te hebben en afscheid genomen te hebben van het super leuke hostel was het tijd om naar de haven te wandelen. Medelyn vroeg me of ik wel wist dat de tijd een uur was verzet in de nacht. Ze vertelde me dat het al kwart voor acht was in plaats van kwart voor zeven. Ik kreeg de schrik van mijn leven, want dat zou betekenen dat ik mijn bus had gemist. Gelukkig vertelde iemand anders al snel daarna dat niet in Queensland maar in New South Wales de tijd was verzet. Niets aan de hand en ik kon dus gewoon rustig naar de bushalte wandelen, een halfuur rennen met een achttien kilo wegende backpack op mijn rug had ik denk ik niet overleefd. Al verklaarde iedereen me wel voor gek dat ik naar de halte wandelde in plaats van de taxi te nemen. Twaalf dollar voor een pokke eindje vond ik belachelijk en het was in alle rust prima vol te houden. Met alle voorbereidingen vandien (eerste rang en tabletten in de aanslag) kon mijn eerste gedeelte van de 'Greyhound' busreis beginnen. Ideaal aan de bus is, is dat het wifi heeft. Niet dat ik er nu zoveel aan had, aangezien jullie allemaal lekker op een oor lagen in het kleine kikkerlandje. De busreis verliep prima en mijn eerste gele 'pas op voor kangoeroes bord' kan ik van mijn Australie to do lijst afvinken! Helaas hebben de kangoeroes zichzelf niet laten zien. Na de met iets vertraging zeven uur durende busreis was het tijd om even op de veerboot te wachten. Ondertussen heb ik met een andere backpack gekletst wat maakte dat het wachten niet zo erg was. Na een half uurtje op de boot, die nog meer heen en weer schommelde dan de boot van de snorkeltour, te hebben gezeten kwamen we aan op Magnetic island. Jammer genoeg had het andere meisje een ander hostel geboekt. We dachten beiden elkaar nog wel te zien, maar wisten niet dat onze hostels aan de andere kant van elkaar van het eiland lagen. Het hostel waar ik verbleef bestaat uit kleine bungelowhuisjes en bevind zich op een verblijfplaats voor koala's, babykrokodillen en noem maar op. Nadat twee Nederlandse jongens me een goede tip gaven voor een goedkope maaltijd ben ik naar de zee gewandeld en heb ik daar 'fish and chips' gekocht en heb ik deze onder dat ik naar de mooie zonsondergang keek opgegeten. Ik zat naast een vrouw die op het eiland woont, ondanks dat ik haar maar een paar minuten gezelschap hield was het wel meteen "bye my love" bij het weggaan. Ik moet er nog wel aan wennen dat iedereen me hier "darling", "love" enzovoorts noemt. Ook dat ze allemaal vragen "hello, how are you?" maar eigenlijk helemaal niet willen weten hoe het met je gaat.
Nadat ik mijn vis met patat op had ben ik naar een winkeltje gegaan om wat ontbijt en lunch voor de komende dagen in te slaan. Ik begin zoals jullie merken al een ervaren Australische backpacker te worden. In de avond heb ik nog even met Koen en Mo (mijn broer) gesproken, maar helaas was dat maar voor korte duur. Zoals je hier voor bijna alles moet betalen, moet je dus ook op de meeste plekken voor wifi betalen. Het eerste half uur was gratis, maar daarna kost het je zo'n vier dollar voor elke twee uur dat je er gebruik van maakt. Belachelijk, ik heb de eerste week tot nu toe denk ik nog geluk gehad dat ik in hostel met gratis wifi verbleef. Ik blijf me erover verbazen dat je in een continent zoals Azie (dat veel armer is en meer achterloopt) overal gratis wifi kan vinden en je er in Australie op de meeste plekken voor moet betalen.

6 oktober, maandag:
Nadat ik ontbeten had was het tijd om aan de tour deel te nemen.
Samen met een paar Australische families, Engelse vriendinnengroepjes en de gids ging ik op pad. Als eerst stopten we bij een klein vijvertje waar schildpadden in verbleven. Terwijl de gids een verhaaltje vertelde kon je een schildpad vasthouden en daarmee op de foto gaan. Na de schildpadden was het tijd om een papegaai vast te houden. Je kon een pitje tussen je lippen houden die de papegaai dan op at, zo leek het net of hij je zoende. De eerste kus van een knappe Australische vent is zoals jullie begrijpen dus ook in the pocket. Daarna was het tijd om met een aantal salamanders of een babykrokodilletje op de foto te gaan. Het krokodilletje was zo schattig, dat ik me haast niet voor kon stellen dat het straks ook zo'n enge grote krokodil wordt. Na ook een kijkje aan deze grote krokodillen genomen te hebben was het dan eindelijk tijd om met een koala vast te houden! Ik moest in een soort danshouding en zo stil als een boom gaan staan en dan legde de gids de koala in mijn armen. De koala vond het allemaal wel prima en sliep rustig verder op elke arm. Ik hoorde dat koala's gemiddeld vijfennegentig procent van de dag slapen. Nadat we het koala-kiekje vast hadden gelegd konden we ook nog met een slang op de foto gaan. Om mijn zus, die als de dood voor slangen is, een plezier te doen moest ik daar dus ook maar even mee op de foto. De slang was net zo'n grote fan van mij als dat ik van hem was, want hij kroop steeds verder van mijn arm af. Na de tour kwam ik het meisje van de boot weer tegen. Zij stond toen net op het punt de tour te doen die ik net had gedaan, dus we hebben deze keer wel de gegevens uitgedeeld en afgesproken elkaar ergens anders weer te ontmoeten. Even later ontmoette ik een Nederlands meisje waar ik de rest van de dag mee opgetrokken heb. We zijn samen naar een baai gewandeld waar we hebben gesnorkeld. We hebben allerlei roggen, vissen en koraal gezien en hebben natuurlijk ook een beetje gezonnebaad op een super mooi strand. Nadat we weer terug waren in het dorpje hebben we boodschappen gedaan en een culinaire maaltijd klaargemaakt: tomatensoep, noodles, broodjes en als dessert een lekkere groene appel. Na het eten hebben we nog even gekletst met een paar mensen en daarna zijn we allemaal rond half negen ons bed in gedoken, helemaal moe!

7 oktober, dinsdag:
Vandaag was het weer tijd om vroeg op te staan en me klaar te maken voor een grote ochtendwandeling. De telefoon in de aanslag en klaar om wilde koala's te spotten! Ik ben samen met Samantha (het Nederlandse meisje) naar een fort gewandeld en in de buurt daarvan kon je de wilde koala's zien. Nadat we ons hadden voorgesteld dat we vanaf het eerste moment dat we op het pad naar het fort liepen overal koala's zouden zien en dat niet het geval was, zakte onze moed een beetje in de schoenen. Gelukkig kwamen we daarna al snel wat mensen tegen die ons vertelden dat ze verderop wel allerlei koala's hadden gezien. Dat klopte ook, want even later zagen wij ze ook. De ene hing boven ons in de boom en de andere zat met een kleine koala in een boom naast het pad. Zo zagen we er nog wat meer op weg naar het fort toe. Het was super leuk om de koala's in het wild te zien en ook het uitzicht op de top van het fort was geweldig. Het was dus zeker de moeite waard om zo vroeg ons bed uit te gaan een ochtendwandeling te maken. Nadat we weer een uur terug hadden gewandeld was het voor mij tijd om mijn spullen bij elkaar te zoeken, de bus in te stappen en daarna de boot naar het vaste land te pakken. Na even bij de haven te hebben gewacht was het tijd om de lieve koala's achter me te laten en de 'Greyhound' bus in te stappen om naar het volgende plaatsje, Airlie beach te gaan. Tijdens de busreis heb ik mijn eerste kangoeroes gespot! Helaas waren ze wel overreden, dus nu nog op zoek naar de 'springlevende' kangoeroes. Na een busreis van zeven uur kwamen we aan in Airlie beach. Ik kwam er al snel achter dat het plaatsje meer een tussenstop is om een zeiltocht te maken naar 'Whitsundays' en dat mensen hier tijdens het wachten vooral luieren en feesten.

8 oktober, woensdag:
Deze dag had ik met Laura, dit is het meisje dit ik op de boot naar Magnetic island had ontmoet en zij was ook die dag aangekomen in Airlie beach. We hebben samen een ontbijtje bij de supermarkt gehaald en hebben deze op de weg naar de reisbureaus opgehaald. We moesten ons allebei inchecken voor onze boottocht naar de Whitsundays, die we de dag erna zouden doen. Aangezien dit plaatsje dus onder andere bekend staat om het luieren hebben we het openbare zwembad opgezocht en hier de rest van de dag doorgebracht. Net zoals in Cairns wordt er ook hier niet aangeraden om in de zee te zwemmen. Hier zwemmen giftige kwallen in de zee, dus ik hield het maar bij pootje baden in het zwembad. Na een tijdje kwamen ook twee jongens, die ik in de bus had ontmoet, ons gezelschap houden. We hebben met zijn vieren boodschappen voor een barbecue gedaan en hebben dit klaargemaakt op een van de vele openbare elektrische barbecues. Na daar nog wat gedronken en gekletst te hebben met zijn allen, hebben we nog een lekker dessert gehaald bij de grote gele M en zijn we daarna alle vier ons bed in gedoken.

Ik heb net mijn bagage gedropt bij het reisbureau en kreeg in ruil hiervoor een tas zonder ritsen waar ik al mijn spullen voor de tour in kon doen.
Ik ben klaar voor de twee daagse boottocht naar het prachtige eiland, Whitsundays. Nu nog even wachten op de boot en dan is het:

Ai ai kapitein!