Down under!

Australië het land van de kangoeroes, koala's, mango's, rode landschappen, Great barrier reef en noem maar op, hier ben ik!

27 september, zaterdag:
Na een lange vlucht van ongeveer negen uur was het dan zover, ik was aangekomen in Australië! Voordat ik de grote stad Sydney mocht betreden moest ik eerst allerlei formulieren invullen, zo moest ik bijvoorbeeld aangeven of ik de laatste dagen nog de natuur in was gegaan en of er vuil of zand op mijn schoenen zat.
Aangezien ik het allemaal best spannend vond en geen risico wilde nemen om een boete of iets dergelijks op te lopen heb ik ja ingevuld. Ik was namelijk een paar dagen terug nog op trekking in Sapa, Vietnam en dat was nog steeds aan mijn schoenen te zien. Wel heb ik besloten mijn geweldige kaneelstokken die ik van de Easyrider in Vietnam had gekregen achter te laten. Het zou een hele kleine kans zijn dat ze de douane van Australië zouden overleven en zouden ze dat overleven dan zou ik ze wel in Nieuw Zeeland of Amerika achter moeten laten, gesleep en gestress om iets wat toch geen kans maakt Nederland te halen. Aangekomen bij de douane moest ik een het formulier inleveren en op een rode lijn mijn bagage neerleggen. Daar kwam een look-a-like Sjors (oftewel een beagle met een securityjasje) mijn bagage controleren! De hond vond mijn dagtas wel reuze interessant en die moest dus nader onderzocht worden. Nadat ik bevestigde dat ik geen appel of banaan mee had mocht ik doorlopen en echt een stap zetten op de Australische bodem.
Het was een geweldig begin van Australië en ik denk dat ik alleen om de beagle, de volgende keer maar weer iets wat risicovol is aangeef (grapje). Toevallig was, was dat toen we op de dag dat ik zou vertrekken op Schiphol rondliepen, ze opnames aan het maken waren over de beagles die daar de bagage controleren. Leuk om het dus eens zelf mee te maken. Maangod, eenmaal op Australische bodem aangekomen te zijn was het tijd om het shuttle busje naar mijn hostel op te zoeken.
Gelukkig ging dat aardig soepel en zat ik na even gewacht te hebben in het busje en kon het nieuwe avontuur beginnen. Eenmaal aangekomen bij het hostel heb ik mijn bagage gedropt en ben ik de stad ingewandeld, ik wilde natuurlijk zo snel mogelijk het 'Opera house' zien! Na een paar meter gelopen te hebben zag ik een bekend gezicht, het was een jongen die ik in Vietnam had ontmoet. Hoe toevallig is het dat je elkaar in een totaal ander werelddeel en een grote stad als Sydney weer tegenkomt. We zijn samen naar het operahuis gewandeld en hebben de rest van de omgeving verkent. Op de terugweg hebben we een mango biertje gedronken en een hamburger met patat gegeten. Poh, de prijzen zijn wel wennen hoor. Na acht weken in Azië door te hebben gebracht en daar maar een dollar voor elke maaltijd te hebben betaald is een hamburger van achttien dollar toch behoorlijk prijzig! In de avond ben ik weer naar operahuis gewandeld, omdat ik hoorde dat er een vuurwerkshow plaats zou vinden. Na een hele poos gewacht te hebben en zes kaarten om naar huis te sturen voor zo'n ongeveer vijfentwintig dollar gekocht te hebben, hoorde ik twee Nederlandse meisjes met elkaar praten. Ik had al een voorgevoel dat de kans bestond dat ik op de verkeerde plek stond en dit bevestigden ze. De vuurwerkshow vond op een ander haven plaats, balen! Achja, het was niet zo dat ik nog nooit vuurwerk gezien had (immers een paar weken terug nog in Vietnam) dus ik ben weer rustig terug gewandeld naar het hostel en heb hier de rest van de avond doorgebracht. Ik was erg moe van de reis en had best wat moeite met het omschakelen van werelddeel, Azië en Australië zijn in veel opzichten een wereld van verschil.

28 september, zondag:
Deze dag ben ik rustig begonnen met een kopje koffie van de Starbucks.
Na daar mijn postkaarten geschreven te hebben en ze met hulp van een meneer in de juiste postbus te hebben gegooid, was het tijd om wat boodschappen voor mijn picknick in te slaan. Na een lekkere groene appel en sandwich te hebben gehaald was het weer tijd om richting het operahuis te wandelen. Naast het operahuis hebben ze een hele mooie botanische tuin, waar ik een mooi plekje met geweldig uitzicht uitgekozen heb. Hier ben ik op het gras geploft en ben daar een paar uur blijven liggen. Na lekker gerelaxed te hebben was het alweer tijd om terug te wandelen naar het hostel. In het hostel sprak ik voordat ik wegging met een jongen die me nog wat tips gaf over de 'East Coast'. Het gaf me weer wat hoop, want eerlijk gezegd had ik de hoop dat ik net zulke leuke backpackers als in Azië zou ontmoeten even verloren, na de verschrikkelijke arrogante mensen waarmee ik de kamer die nacht ervoor had gedeeld. Gelukkig was het dus tijd om dit hostel te verlaten en weer naar het vliegveld te gaan en me klaar te maken voor de volgende vlucht en het begin van mijn trip in Australië van Cairns naar Sydney. In Cairns aangekomen was het weer tijd om de shuttlebus op te zoeken, dat was nog best lastig en ik was dan ook net op tijd om de bus in te stappen. De beste man vertelde dat ik geluk had dat hij op me wachtte, maar ik vond het wat overdreven. Ik liep namelijk, nadat ik mijn bagage had, zo snel als ik kon richting de bus (de rest zou wel alleen maar handbagage hebben gehad). Toen ik in het hostel kwam was het al laat, maar mijn eerste indruk was al tien keer beter dan bij het hostel in Sydney. De andere gasten hielpen me met het inchecken, aangezien de receptie gesloten was en daarna ben ik mijn bedje ingedoken en was het voor mij tijd om te gaan slapen.

29 september, maandag:
Deze dag moest ik er vroeg uit om me in het hostel in te checken, aangezien het hostel me goed beviel wilde ik meteen vragen of ik er langer mocht blijven. Helaas vertelden ze me dat het hostel al vol zat, balen! De moed zakte me een beetje in de schoenen en ik was bang dat ik weer in zo'n verschrikkelijk hostel à la Sydney zou belanden. Gelukkig hielp het meisje achter de receptie me heel goed en vertelde ze dat ze in de buurt nog een hostel hadden, daar hadden ze nog een plaats vrij op de bank die nacht. Prima, beter iets dan niets en zo wist ik beter dat ik in een leuk hostel zou slapen. Na de tour naar het 'Great barrier reef' te hebben geboekt, was het tijd om naar het andere hostel te gaan. Het zag er inderdaad hetzelfde uit en de mensen waren erg vriendelijk. Ik ontmoette al snel een jongen (Jure) die wel met me mee wilde naar de stad. Ik wilde eerst naar de camerawinkel om te vragen of ze mijn camera konden maken, aangezien die het nog steeds niet deed. Helaas vertelden ze me dat er tot aan Brisbane (wat nog minstens drie weken duurt) geen winkel is waar ze camera's repareren, dat wordt dus veel foto's met de telefoon maken. Daarna zijn we naar de kust gewandeld en hebben we een beetje sightseeing Cairns gedaan. Dat was niet zoveel bijzonders, Cairns is erg klein. Wat wel erg leuk is, is dat ze naast de zee een openbaar zwembad hebben waar je in kan zwemmen in plaats van in de zee. In de zee zwemmen krokodillen... De rest van de dag hebben we in een reisbureau doorgebracht, ik had namelijk nog geen idee waar ik de aankomende weken allemaal heen wilde gaan op de terugweg naar Sydney en hoopte dat zij mij hierbij konden helpen. Veel andere backpackers (zelfs in Azië al) adviseerden me om hiernaar toe te gaan. Toen we het reisbureau verlieten was ik zo'n vijftienhonderd dollar lichter, oftewel ze hebben me goed geholpen. Ik heb er veel tours geboekt, nu hoef ik alleen nog maar de bus in te stappen en het lijstje te volgen. Lekker vakantie vieren en genieten dus, haha. Op de terugweg naar het hostel hebben we eerst boodschappen gedaan in het grote winkelcentrum voor het avondeten. Een goede manier om goedkoop, maar toch lekker en gezellig te eten.

30 september, dinsdag:
Bikini aan en hup de bus in naar de haven, klaar om een duik te nemen in de zee en het mooie 'Great barrier reef' van dichtbij te bekijken. Uiteraard kon mijn grote vriend 'reisziekte' het ook niet laten mee te gaan, met als resultaat dat ik op de heenweg meer boven een zakje hing dan van het uitzicht kon genieten. Dit keer was ik niet de enigste die er last van had. Eenmaal aangekomen bij het rif en een duik in het water te hebben genomen was de misselijkheid weer vertrokken. Met m'n duikbril en snorkel op mijn hoofd en flippers aan kon de pret beginnen. Het uitzicht was geweldig en ik kon er wel uren achter alle visjes blijven aanzwemmen. Na onze eerste stop bij het rif was het tijd om te lunchen, ik heb wel licht geluncht want ik wilde natuurlijk geen risico lopen om weer zo misselijk te zijn. Op de boot deelden ze ook tabletjes uit, een soort was van gember en was gratis. Deze hielp me niet, want die had ik op de heenweg uitgeprobeerd. Tijdens de lunch dus maar de gene ingenomen waarvoor je moest betalen en blijkbaar hielp die erg goed, ik had namelijk nergens meer last van! Na de lunch vaarden we naar een zandbank, deze lag in de middle of no where en er zwemden allemaal schildpadden omheen. Supergaaf! Er was een jongen tijdens het duiken onwel geworden en die haalden ze daar met een helikopter op. Nadat hij was opgehaald gingen we naar een ander rif om nog een duik te nemen, weer erg leuk om te doen en ik kreeg het snorkelen al veel beter onder de knie. Als ik ergens de kans krijg ga ik dit zeker nog een keer doen. Alleen hopen dat ze zee dan wat minder ruig is en anders maar een bult tabletjes als voorzorg inslaan.

31 september, woensdag:
Ondanks dat ik niets op tijd gepland had vandaag moest ik toch op tijd mijn bed uit. Aangezien dit hostel zo populair is moet ik elke dag van kamer wisselen, wat betekend dat ik elke dag rond tien uur uit moet checken. Tijd om na ongeveer tien weken de hardloopschoenen maar weer eens aan te doen en een eindje te lopen. Jure liep ook mee en we kwamen er al snel achter dat het al te laat was om hard te lopen, het was namelijk snikheet! Uiteindelijk hebben we ongeveer twee kilometer naar de boulevard hardgelopen en zijn we daar (nadat ik nog even naar het reisbureau voor wat uitleg was gegaan) het zwembad ingedoken. Het stelde niets voor, maar ik was allang blij weer gelopen te hebben na zo'n lange tijd. Na een paar uur bij het zwembad rondgehangen te hebben, hebben we weer wat boodschappen gedaan in het winkelcentrum en hebben we in het hostel weer een lekkere maaltijd klaargemaakt. Geen spaghetti of macaroni zoals je zou verwachten maar een beste culinaire maaltijd met vis, asperges en noem maar op.

1 oktober, donderdag:
Na het ontbijt zijn we de auto ingestapt die we samen met Annabel en Kathryn (een Schots en Engels meisje) die Jure kende, hebben gehuurd. Tijd om de omgeving te verkennen!
We hadden al allerlei voorbereidingen gedaan en plaatsen omcirkeld die we wilden zien.
Geweldige watervallen en rotsen waar je van af kon springen of onder kon zwemmen.
Wat een minpuntje was, was dat er op deze mooie plekken ook verschrikkelijk irritante vliegen rondvlogen. Op een gegeven moment werd ik er zo gek van, dat ik er eentje met mijn hoesje van mijn telefoon probeerde weg te slaan. Niet zo heel slim natuurlijk, want het resultaat was dat mijn telefoon uit het hoesje vloog en de rots afgleed. Ik rende er op mijn snelst achteraan en had het geluk dat een kleine kuil in de rots mijn telefoon net boven de waterkant stopte. Met slechts tientallen mooie kleine krasjes als herinnering en souvenir mag ik niet klagen, want mijn telefoon rolde uiteraard op zijn schermkant van de rots af. Het was een erg mooie rit en we waren uiteindelijk nog niet eens de helft van het geld kwijt dat je normaal gesproken aan een tour zou betalen. Ik ben maar netjes op de achterbank blijven zitten en heb ondertussen van het mooie rode Australische landschap genoten. Ik vond het toch wat eng om aan de andere kant van de weg te rijden en krijg straks in Amerika, tijdens mijn rondreis met Betty, nog genoeg kans om achter het stuur te zitten.

2 oktober, vrijdag:
Aangezien mijn ipad en telefoon vol begonnen te raken was het tijd om een rustdag in te lasten en me daar even mee bezig te houden. De aankomende tijd moet ik deze twee hulpjes namelijk gebruiken om alle mooie momenten vast te leggen, aangezien m'n camera nog steeds niet mee wil werken. Geen straf hoor om lekker een dagje in de hangmat te liggen en met het zonnetje op me gericht me hiermee bezig te houden. In de avond zijn we weer even naar de supermarkt gewandeld om daar de boodschappen voor de laatste dagen in te slaan en een heerlijke maaltijd te bereiden. Deze nacht was het tijd om een de tent te slapen, er was nog een tent vrij voor twee nachten wat betekende dat ik een keer niet hoefde te switchen.

3 oktober, zaterdag:
Het reisbureau vertelde me dat er elke zaterdagochtend een hardloopwedstrijd wordt gehouden in het park bij de boulevard. In het begin leek het me super gaaf en was ik er helemaal in voor, maar nadat ik hoorde dat het al om zeven uur in de morgen begint en het best een eindje van het hostel af was (laat staan dat ik ook niet bij mijn hardloopkleding kon, aangezien mijn bagage in verband met de tent tot zeven uur acteur slot grendel stond) had ik besloten zelf maar in de ochtend een rondje te lopen. Toen ik haast kokend mijn tent uit kroop, besloot ik mijn plan maar naar de avond te verschuiven.
Ik ben samen met een Nederlands meisje naar het winkelcentrum gewandeld, zij moest een aantal boodschappen doen en ik wilde nog een poging doen bij de camerawinkel. Ik had gelezen dat er een spray bestaat die ervoor kan zorgen dat mijn camera het weer doet en dat vond ik wel de moeite waard om te proberen, maar na dit bij tien winkels te hebben gevraagd kwam ik er achter dat ik toch echt moet wachten tot dat ik in Brisbane ben.
We hebben allebei wat tabletten tegen reisziekte gekocht, zij gaat morgen voor de tweede keer een poging te doen om naar het 'Great barrier reef' te gaan. Haar boot was de dag er voor na een uur weer omgekeerd, aangezien er een bult zieken aan boord waren en ze geen zin had om weer de hele boottocht opnieuw te doen die dag. De rest van de dag ga ik me maar weer even op mijn vertrek voorbereiden. Morgen is het alweer tijd om mijn eerste plaatsje aan de East Coast te verlaten en naar 'Magnetic island' te gaan. Hier slaap ik in een reservaat met koala's en krokodillen, dus zoals jullie je allemaal wel voor kunnen stellen kijk ik hier erg naar uit!

Terwijl jullie dag net is afgelopen is het, zoals jullie zien, bij mij alweer middag.
Wel gek hoor het tijdsverschil en het wordt wel steeds uitdagender om contact met jullie allen te hebben. Ik doe mijn best en houd je zoveel mogelijk op de hoogte.

Tot op facebook, whatsapp, email, skype, viber, etcetera etcetera of natuurlijk op dit verslag!