Nachtbus: eens en nooit weer!
Blijf op de hoogte en volg Lili
03 September 2014 | Vietnam, Xóm Chiếu
Hoi lieve lezers,
Hier alweer mijn negende verslag vanuit het vierde land dat ik deze reis bezoek: Vietnam! Maar eerst weer even terug naar het prachtige Cambodja.
30 augustus, vrijdag:
Toen we de bus uitstapten stonden er uiteraard alweer allemaal tuktuks voor het uitkiezen, we hebben besloten deze keer maar een keer ons te laten vervoeren op de scooter. Het is namelijk een stuk goedkoper en eerlijk gezegd vind ik het ook nog eens veel leuker!
We hebben de bustickets opgehaald bij het hostel in Sihanoukville en zijn daarna meteen doorgegaan naar de haven. Daar hebben we tijdens het wachten op de boot even met een stel uit Duitsland gekletst. De boottocht was erg leuk, met een heel mooi uitzicht over alle eilanden.
Na ongeveer een uur op de boot te hebben gezeten kwamen we aan op het geweldig mooie eiland: Koh Rong. Op de pier ontmoetten we een Italiaanse jongen en een jongen uit Slovenië. We waren ze al tijdens het onderhandelen met de tuktukchauffeurs tegengekomen, maar zijn er toen zelf snel vandoor gegaan op de scooter omdat we haast dachten te hebben.
Aangezien zij ook nog geen hostel hadden gevonden zijn we hier samen naar opzoek gegaan. Ik en Zohar waren nog wel een beetje bang over de prijzen in Koh Rong, aangezien ze bij het hostel in Phnom Penh alleen een bungalow konden vinden voor vijfenveertig euro per nacht!
De angst was al heel snel voorbij toen er iemand naar ons toe kwam en een kamer aanbood voor vijf dollar per nacht (twee personen). Mijn goedkoopste hostel tot nu toe en dat op een subtropisch eiland, wat wil je nog meer?
We hebben samen met de jongens een strandwandeling gemaakt en zijn daarna een plekje gaan zoeken om iets te gaan eten. Elke voorbijganger raadde ons hetzelfde restaurantje aan, deze man zou de beste 'Pad Thai' verkopen die er bestond, dat moesten we natuurlijk wel even uitproberen. Voor twee dollar hebben we genoten van deze heerlijke maaltijd. Hij had een buitenkeuken waar je met zijn allen om heen kon zitten en ondertussen van zijn kookkunsten of het uitzicht op zee kon genieten. Aangezien het mijn eerste keer was dat ik 'Pad Thai' at weet ik niet of het ook de lekkerste van allemaal was, maar als ik de rest moest geloven was dat zeker het wel. Na ons hiermee vol gegeten te hebben, hebben we een leuk barretje opgezocht waar we onder andere de meest vieze en goedkoopste lokale whisky hebben gedronken die er denk ik bestaat. Daarna hebben we nog een stukje over het strand gewandeld tot dat we uitgenodigd werden om aan te schuiven door Cambodjaanse mensen. Ze waren op op het strand aan het eten waren en gaven me meteen allerlei eten en drinken. Ik kreeg onder andere krab, oesters en kokosnoot. Dit was mijn eerste keer dat ik krab en oesters heb gegeten en een mooiere plek om dit uit te proberen bestaat er denk ik niet. Het was dan ook erg lekker! Bij elke slok die je van je drinken neemt is het een gewoonte om te proosten, heel grappig. Na deze geweldige ervaring hebben we ons bedje opgezocht.
31 augustus, zaterdag:
Ik had er van te voren nooit aan gedacht, dat er natuurlijk ook de kans bestaat dat het zou kunnen regenen op zo'n mooi eiland. Helaas hadden wij deze pech, want toen we opstonden viel het namelijk met bakken uit de lucht. We hoopten dat het zou op klaren aangezien we van plan waren een boottocht te maken waarbij je kon snorkelen, vissen, barbecuen, plankton's te spotten en een bezoekje nam aan het mooiste strand van dit eiland. Het bleef erg slecht weer en we hebben besloten de boottocht over te slaan. Gelukkig klaarde het na een paar uur toch op en omdat we wel nieuwsgierig waren naar het mooie strand zijn we hiernaar toe gewandeld. Het was een wandeling van een uur en ik vond het helemaal geweldig, over de kleine riviertjes heen manoeuvreren en met hulp van touwen klauteren over alle grote stenen. Zohar had er veel moeite mee en omdat het langzamerhand schemerig begon te worden, besloot de rest van de groep vijf minuten voor aankomst dat het beter was weer terug te gaan. Ik vond het heel jammer, maar het was gevaarlijk om dit pad gehaast en in het donker te wandelen. Toen we besloten de volgende dag er naar toe te wandelen maakte dat het voor mij weer goed. Wat grappig was om te zien, is dat we overal dezelfde mensen tegenkwamen. In de avond kwamen we namelijk twee Duitse meisjes tegen die we al een paar keer eerder hadden gezien. We hebben samen met hun gegeten en zijn daarna een kroeg ingedoken. Zohar wilde de volgende ochtend de zonsopgang zien en besloot vroeg naar bed te gaan. Na de kroeg ben ik samen met de Duitse meisjes, de Italiaanse jongen en twee Duitse jongens naar het strand gewandeld om in de zee plankton's te spotten. Het was echt geweldig, zodra je bewoog zag je allemaal lichtjes om je heen. Op weg naar het hostel begon het erg hard te regenen, ik was blij dat ik niet vroeg mijn bed in was gedoken voor de zonsopgang.
1 september, zondag:
Alweer precies een maand geleden dat ik mijn huis verliet om deze reis te maken! Geen zonsopgang voor Zohar en helaas ook geen wandeling naar 'Long Beach' aangezien de regen de hele dag met bakken uit de lucht bleef komen. Voordat de boot vertrok hebben we dus maar een beetje gerelaxt, wat eigenlijk ook de intentie is van een bezoek aan zo'n eiland. Ook bezochten we de man van het strandtentje die de eerste dag 'de beste Pad Thai' voor ons had gemaakt. Hij zou vandaag gratis eten uitdelen aan wel duizend kinderen. Er waren zo'n ongeveer veertig kinderen gekomen en er was een bult soep over die hij gratis aan ons uitdeelde. Na de soep hebben we afscheid genomen van Domenico en Luka, de Italiaanse en Sloveense jongens en zijn we naar de pier gewandeld om op de boot te wachten. Na een iets vertraagde boottocht hebben we een tuktuk opgezocht om ons naar het hostel te brengen. Tien dollar vond hij de rit waard, aangezien het wel twintig kilometer naar het hostel was. "No twenty kilometer, no pay". Tijdens de rit viel Zohar haar backpack van de tuktuk en aangezien ik m'n gps horloge aan had gezet zag ik dat het maar zeven kilometer was. "No pay" dus. We besloten de man vier dollar te geven, wat een erg fatsoenlijke prijs was volgens ons, maar dit werd niet gewaardeerd. Na een hoop discussie heeft hij gelukkig het geld wel geaccepteerd. Daarna moesten we snel een restaurant opzoeken, want we werden al binnen drie kwartier opgehaald door een busje die ons naar de nachtbus zou brengen. Gelukkig hadden we snel een restaurant gevonden en maakten ze binnen een kwartier ons eten klaar. We waren precies op tijd klaar om het busje in te stappen en na mijn tabletten tegen reisziekte ingenomen te hebben kon de lange busreis naar Vietnam beginnen!
2 september, maandag:
Helaas werd deze busreis de meest verschrikkelijkste en langste nacht van mijn leven. Ik werd zo ziek dat ik elk uur van de rit wel moest overgeven. Ik zal jullie alle verdere details maar besparen, maar ik was erg blij dat we aangekomen waren in Ho Chi Minh, oftewel Saigon! Normaal gesproken gaat het zodra ik uit een voertuig stap al snel beter, maar mijn misselijkheid bleef de hele dag aanhouden. Ik heb de dag dus maar in het hostel doorgebracht, terwijl Zohar de stad is gaan bekijken. Omdat het een nationale feestdag was werd er 's avonds een vuurwerkshow gehouden in de stad. Ik heb besloten mijn misselijkheid te negeren en de dag toch nog mooi af te sluiten. Het was een gekte op straat, zoveel scooters heb ik nog nooit tegelijkertijd gezien. Wij natuurlijk ook op de scooter naar de rivier waar de show plaats vond en vanaf het punt waar de scooter stopte was het nog een minuut wandelen. Met mijn hand voor m'n neus om alle etensluchten te vermijden kwamen we na een minuut aan bij de rivier. Daar zijn we op een stoeprandje gaan zitten. Na een paar minuten kwam een Vietnamees gezin ons gezelschap houden, dat was erg gezellig. De vuurwerkshow was grandioos, zo groot heb ik het nog nooit gezien en het bleef maar doorgaan. Maar we zijn natuurlijk ook niet voor niets in Azië, dan verwacht je ook wel een beste vuurwerkshow! Na de vuurwerkshow zijn door alle hordes mensen snel naar het hostel teruggegaan en heb ik mijn bedje opgezocht.
Gelukkig voel ik me nu weer beter en ben ik er weer klaar voor om aan een dag vol nieuwe ervaringen en avonturen te beginnen!
Hier alweer mijn negende verslag vanuit het vierde land dat ik deze reis bezoek: Vietnam! Maar eerst weer even terug naar het prachtige Cambodja.
30 augustus, vrijdag:
Toen we de bus uitstapten stonden er uiteraard alweer allemaal tuktuks voor het uitkiezen, we hebben besloten deze keer maar een keer ons te laten vervoeren op de scooter. Het is namelijk een stuk goedkoper en eerlijk gezegd vind ik het ook nog eens veel leuker!
We hebben de bustickets opgehaald bij het hostel in Sihanoukville en zijn daarna meteen doorgegaan naar de haven. Daar hebben we tijdens het wachten op de boot even met een stel uit Duitsland gekletst. De boottocht was erg leuk, met een heel mooi uitzicht over alle eilanden.
Na ongeveer een uur op de boot te hebben gezeten kwamen we aan op het geweldig mooie eiland: Koh Rong. Op de pier ontmoetten we een Italiaanse jongen en een jongen uit Slovenië. We waren ze al tijdens het onderhandelen met de tuktukchauffeurs tegengekomen, maar zijn er toen zelf snel vandoor gegaan op de scooter omdat we haast dachten te hebben.
Aangezien zij ook nog geen hostel hadden gevonden zijn we hier samen naar opzoek gegaan. Ik en Zohar waren nog wel een beetje bang over de prijzen in Koh Rong, aangezien ze bij het hostel in Phnom Penh alleen een bungalow konden vinden voor vijfenveertig euro per nacht!
De angst was al heel snel voorbij toen er iemand naar ons toe kwam en een kamer aanbood voor vijf dollar per nacht (twee personen). Mijn goedkoopste hostel tot nu toe en dat op een subtropisch eiland, wat wil je nog meer?
We hebben samen met de jongens een strandwandeling gemaakt en zijn daarna een plekje gaan zoeken om iets te gaan eten. Elke voorbijganger raadde ons hetzelfde restaurantje aan, deze man zou de beste 'Pad Thai' verkopen die er bestond, dat moesten we natuurlijk wel even uitproberen. Voor twee dollar hebben we genoten van deze heerlijke maaltijd. Hij had een buitenkeuken waar je met zijn allen om heen kon zitten en ondertussen van zijn kookkunsten of het uitzicht op zee kon genieten. Aangezien het mijn eerste keer was dat ik 'Pad Thai' at weet ik niet of het ook de lekkerste van allemaal was, maar als ik de rest moest geloven was dat zeker het wel. Na ons hiermee vol gegeten te hebben, hebben we een leuk barretje opgezocht waar we onder andere de meest vieze en goedkoopste lokale whisky hebben gedronken die er denk ik bestaat. Daarna hebben we nog een stukje over het strand gewandeld tot dat we uitgenodigd werden om aan te schuiven door Cambodjaanse mensen. Ze waren op op het strand aan het eten waren en gaven me meteen allerlei eten en drinken. Ik kreeg onder andere krab, oesters en kokosnoot. Dit was mijn eerste keer dat ik krab en oesters heb gegeten en een mooiere plek om dit uit te proberen bestaat er denk ik niet. Het was dan ook erg lekker! Bij elke slok die je van je drinken neemt is het een gewoonte om te proosten, heel grappig. Na deze geweldige ervaring hebben we ons bedje opgezocht.
31 augustus, zaterdag:
Ik had er van te voren nooit aan gedacht, dat er natuurlijk ook de kans bestaat dat het zou kunnen regenen op zo'n mooi eiland. Helaas hadden wij deze pech, want toen we opstonden viel het namelijk met bakken uit de lucht. We hoopten dat het zou op klaren aangezien we van plan waren een boottocht te maken waarbij je kon snorkelen, vissen, barbecuen, plankton's te spotten en een bezoekje nam aan het mooiste strand van dit eiland. Het bleef erg slecht weer en we hebben besloten de boottocht over te slaan. Gelukkig klaarde het na een paar uur toch op en omdat we wel nieuwsgierig waren naar het mooie strand zijn we hiernaar toe gewandeld. Het was een wandeling van een uur en ik vond het helemaal geweldig, over de kleine riviertjes heen manoeuvreren en met hulp van touwen klauteren over alle grote stenen. Zohar had er veel moeite mee en omdat het langzamerhand schemerig begon te worden, besloot de rest van de groep vijf minuten voor aankomst dat het beter was weer terug te gaan. Ik vond het heel jammer, maar het was gevaarlijk om dit pad gehaast en in het donker te wandelen. Toen we besloten de volgende dag er naar toe te wandelen maakte dat het voor mij weer goed. Wat grappig was om te zien, is dat we overal dezelfde mensen tegenkwamen. In de avond kwamen we namelijk twee Duitse meisjes tegen die we al een paar keer eerder hadden gezien. We hebben samen met hun gegeten en zijn daarna een kroeg ingedoken. Zohar wilde de volgende ochtend de zonsopgang zien en besloot vroeg naar bed te gaan. Na de kroeg ben ik samen met de Duitse meisjes, de Italiaanse jongen en twee Duitse jongens naar het strand gewandeld om in de zee plankton's te spotten. Het was echt geweldig, zodra je bewoog zag je allemaal lichtjes om je heen. Op weg naar het hostel begon het erg hard te regenen, ik was blij dat ik niet vroeg mijn bed in was gedoken voor de zonsopgang.
1 september, zondag:
Alweer precies een maand geleden dat ik mijn huis verliet om deze reis te maken! Geen zonsopgang voor Zohar en helaas ook geen wandeling naar 'Long Beach' aangezien de regen de hele dag met bakken uit de lucht bleef komen. Voordat de boot vertrok hebben we dus maar een beetje gerelaxt, wat eigenlijk ook de intentie is van een bezoek aan zo'n eiland. Ook bezochten we de man van het strandtentje die de eerste dag 'de beste Pad Thai' voor ons had gemaakt. Hij zou vandaag gratis eten uitdelen aan wel duizend kinderen. Er waren zo'n ongeveer veertig kinderen gekomen en er was een bult soep over die hij gratis aan ons uitdeelde. Na de soep hebben we afscheid genomen van Domenico en Luka, de Italiaanse en Sloveense jongens en zijn we naar de pier gewandeld om op de boot te wachten. Na een iets vertraagde boottocht hebben we een tuktuk opgezocht om ons naar het hostel te brengen. Tien dollar vond hij de rit waard, aangezien het wel twintig kilometer naar het hostel was. "No twenty kilometer, no pay". Tijdens de rit viel Zohar haar backpack van de tuktuk en aangezien ik m'n gps horloge aan had gezet zag ik dat het maar zeven kilometer was. "No pay" dus. We besloten de man vier dollar te geven, wat een erg fatsoenlijke prijs was volgens ons, maar dit werd niet gewaardeerd. Na een hoop discussie heeft hij gelukkig het geld wel geaccepteerd. Daarna moesten we snel een restaurant opzoeken, want we werden al binnen drie kwartier opgehaald door een busje die ons naar de nachtbus zou brengen. Gelukkig hadden we snel een restaurant gevonden en maakten ze binnen een kwartier ons eten klaar. We waren precies op tijd klaar om het busje in te stappen en na mijn tabletten tegen reisziekte ingenomen te hebben kon de lange busreis naar Vietnam beginnen!
2 september, maandag:
Helaas werd deze busreis de meest verschrikkelijkste en langste nacht van mijn leven. Ik werd zo ziek dat ik elk uur van de rit wel moest overgeven. Ik zal jullie alle verdere details maar besparen, maar ik was erg blij dat we aangekomen waren in Ho Chi Minh, oftewel Saigon! Normaal gesproken gaat het zodra ik uit een voertuig stap al snel beter, maar mijn misselijkheid bleef de hele dag aanhouden. Ik heb de dag dus maar in het hostel doorgebracht, terwijl Zohar de stad is gaan bekijken. Omdat het een nationale feestdag was werd er 's avonds een vuurwerkshow gehouden in de stad. Ik heb besloten mijn misselijkheid te negeren en de dag toch nog mooi af te sluiten. Het was een gekte op straat, zoveel scooters heb ik nog nooit tegelijkertijd gezien. Wij natuurlijk ook op de scooter naar de rivier waar de show plaats vond en vanaf het punt waar de scooter stopte was het nog een minuut wandelen. Met mijn hand voor m'n neus om alle etensluchten te vermijden kwamen we na een minuut aan bij de rivier. Daar zijn we op een stoeprandje gaan zitten. Na een paar minuten kwam een Vietnamees gezin ons gezelschap houden, dat was erg gezellig. De vuurwerkshow was grandioos, zo groot heb ik het nog nooit gezien en het bleef maar doorgaan. Maar we zijn natuurlijk ook niet voor niets in Azië, dan verwacht je ook wel een beste vuurwerkshow! Na de vuurwerkshow zijn door alle hordes mensen snel naar het hostel teruggegaan en heb ik mijn bedje opgezocht.
Gelukkig voel ik me nu weer beter en ben ik er weer klaar voor om aan een dag vol nieuwe ervaringen en avonturen te beginnen!
-
03 September 2014 - 08:51
Betty:
Hallo lieverd,
Super verslag! Prachtig eiland, spannend die strandwandeling en wat geweldig om zoveel leuke mensen te ontmoeten.
Maar vreselijk dat je ziek werd tijdens de busreis.
Een maand verder alweer, de tijd gaat hard, geniet met volle teugen!
veel liefs,
-
03 September 2014 - 09:18
Eefje:
Hey lieve Liel,
wat fijn dat je je vandaag weer beter voelt vandaag!
Fantastisch om te lezen over je belevenissen in Cambodja, het een klinkt nog mooier dan het ander!
Heel veel plezier in Vietnam, ik ben erg benieuwd naar je volgende blog :)
Dikke kus van je zus <3
-
03 September 2014 - 09:47
Wim:
Dag lieve meid,
Tsja, wagenziekte is moeilijk te overwinnen, vooral als je ligt. Dat worden dus geen slaaptreinen en slaapbussen meer voor jou deze reis neem ik aan. Gelukkig al wel weer snel opgeknapt. Je ziet niet alleen hele mooie dingen, maar ook krijg je een hoop van de geschiedenis mee van de omgeving waardoor je reist. Vooral de "Killing fields" zal behoorlijk indrukwekkend geweest zijn. Ik ben trots op je en vind het prachtig hoe beeldend je alles weet te beschrijven. Dikke kus, paps. -
03 September 2014 - 11:47
Truus:
Hoi lieverd,gelukkig voel je je weer beter.Nu kun je met volle teugen gaan genieten van Vietnam.Je hebt het mooi omschreven al die belevenissen.Geniet van alle mooie dingen die komen en van die prachtige marije.Heel Veel liefs Frans en Truus. -
03 September 2014 - 11:50
Truus:
Marije moet Zijn natuur Haha Ik schrijf via de mobile en Dan krijg je dat.knuf knuf.Truus. -
03 September 2014 - 13:43
Rian:
Hoi Lili,
Wat leuk om al je verhalen te lezen. Wat maak je veel mee. Geniet er nog maar lekker van.
Groetjes, Rian -
03 September 2014 - 17:27
Kim :
Hoi lieve Lili,
Wat een verhaal weer zeg!
En wat een toestand in die bus pfff...
Maar zo te lezen ook wel heel veel mooie ervaringen.
En wat mooi dat er zulke leuke contacten ontstaan.
Lijkt me super waardevol.
Ik ben ook weer heel benieuwd naar je avonturen in Vietnam.
Liefs en henig an.
Kim -
03 September 2014 - 19:23
Renate:
Hallo Lili, wat leuk om al je verslagen te lezen, het klinkt allemaal super! Een erg mooi avontuur, stoer dat je deze reis doet! Heel veel plezier en geniet ervan ook de komende maanden. Ik blijf je volgen. Groetjes je nicht Renate -
04 September 2014 - 23:10
Rita:
Hallo Lili
Wat heb je weer een leuk verslag geschreven. Wat fijn dat je een reisgenoot hebt gevonden. Fijn dat je je weer wat beter voelt. Lastig die reisziekte!
Verder veel plezier in Vietnam!
Gr Rita -
09 September 2014 - 17:39
Gerardi:
Dag lieverd, wordt haast zelf misselijk van je verhaal. Misschien ook iets verkeerd geegeten? Die scooters overal, ze vervoeren echt van alles. De gekste dingen hebben wij gezien zelfs een man met dienblad met eten. Wij staan nu in Weimar op een camping, beheerd door een echte oostduiste, zo'n strenge vrouw en het is nog duur ook. Wc in een woonwagen!!! Hiervoor een paar dagen op een kasteelcamping gestaan heel klein en gemutlich.
Ikheb nu pas weer wifi, daarvoor viel het iedere keer weg en kon ik je verslag niet lezen. Wij zijn weer op de hoogte en kan me niet voorstellen dat je al een maand weg bent. Dikke kus van ons xxxxx -
11 September 2014 - 20:07
Jeannette:
Hoi Lili, wat vervelend dat je zo ziek ben geweest in de bus...
Goed van je dat je de tuktuk chauffeur geen tien dollar hebt betaald,hij dacht natuurlijk dat zo'n meisje daar wel in zou trappen, nou mooi niet dus!
Ben best wel een beetje jaloers op je, op alle dingen die je meemaakt en ziet, ga vooral door met je verslagen, ik lees ze met veel plezier :)
Fijne tijd en veel plezier in Vietnam! xx -
12 September 2014 - 15:08
Jacquelien:
Ik zie allemaal foto,s voor bij komen op Facebook,wat ben jij aan het genieten zeg!!!!! ben niet jaloers hoor
Lees Niet als wel hihihihihi
Heerlijk weer je verhaal hoop dat je de bus ervaring weer ben vergeten en niet weer over komt!!
Goed weekend xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
