Tuktuk!

Na veel vraag en moeite ben ik er dan eindelijk weer!!

Ik heb al meerdere pogingen gedaan om een nieuw verslag te schrijven, maar helaas heb ik niet overal een even goede verbinding.
Wees niet bang dat ik het op geef, want ik vind het nog steeds erg leuk naar jullie te schrijven. Ik doe mijn best!
Ik maak het nu dan ook zeker goed met een extra dik en hopelijk leuk verslag.

Dus laten we snel beginnen en bereid jullie weer voor op een lang verslag.
Ondertussen ben ik alweer in het derde land van mijn reis: Cambodja, maar eerst weer even terug naar Nepal.

22 augustus, vrijdag:
Gelukkig kon ik de dag rustig aan beginnen, mijn vlucht naar Bangkok (Thailand) vertrok om drie uur 's middags. Tijd om mijn laatste spullen in te pakken en me langzaam voor te bereiden op het ritueel, euh de reis.
Haha, om eerlijk te zijn zag ik er namelijk meer tegenop om het gekookte ei op te eten dan de vlucht.
Ik heb toch maar alle moed bij elkaar verzameld om het ei op te eten, ik wilde het risico natuurlijk niet lopen dat ik een slechte vlucht zou hebben. Het ritueel is namelijk bedoeld voor een goede reis.
Ik en Chandra moesten allebei in kleermaker zit op de grond gaan zitten en dan voerde de moeder van Anu het ritueel uit. Chandra vloog dezelfde dag naar Korea en deed ons deel van het ritueel. Mijn aandeel bestond voornamelijk uit eten. Ik heb een hééél klein stukje van het ei gegeten, al zeiden ze dat het niet persé nodig was. Ik vond het heel bijzonder en een eer om mee te maken en wilde het dan ook wel goed doen. Na het eetgedeelte kregen we een Tika en konden we met een gerust hart vertrekken. Tijd om afscheid te nemen van de familie. Ik heb afgesproken met Kabita om contact te houden en ik hoop oprecht dat het lukt, ze heeft zelf namelijk geen telefoon, computer of iets dergelijks. Ik mis haar en Koko nu al. Onderweg naar het vliegveld werd Chandra gebeld, ik was mijn jasje vergeten. Hij had er geen vertrouwen in dat ik het zou redden alleen op reis en was volgens mij best wel ongerust. Ik heb hem toch gerust proberen te stellen dat het echt allemaal wel goed zou komen in mijn eentje en dat komt het ook. Op het vliegveld heb ik Chandra uitgezwaaid en enorm bedankt voor de gastvrijheid. Tijdens het wachten heb ik met een man uit India gekletst. Je maakt heel snel contact in je eentje, wat gelukkig mijn verwachtingen waar maakt. In het vliegtuig naar met als tussenstop Mumbai (India) had ik alle ruimte, de stoeltjes naast me waren vrij. Een filmpje gekeken onder het genot van een film en een paar series en toen waren we er al. Ik heb besloten maar niet van het vliegveld af te gaan, omdat ik tijdens m'n reis heb gehoord dat het voor een vrouw niet veilig is om in je eentje naar India te gaan. Ook zag ik mezelf er wel voor aan dat er iets mis zou gaan, waar door ik de vlucht zou missen. Aangekomen in Mumbai had ik alle tijd van de wereld, ik kwam namelijk rond vijf uur 's avonds aan en de volgende vlucht ging pas om één uur 's nachts. Ik zag een meisje rondlopen die ook alleen leek te zijn. Ik ben naar haar toe gelopen en gevraagd wat haar volgende vlucht was, waarop zij vertelde dat ze dezelfde vlucht naar Bangkok had. Ik heb meteen voorgesteld om samen op te trekken op het vliegveld. In je eentje duurt het namelijk toch allemaal net wat langer. Het was erg gezellig en de tijd vloog hierdoor voorbij.

23 augustus, zaterdag:
In het vliegtuig was voldoende ruimte wat maakte dat ik naast Irina, zo heet ze, kon zitten. Naast haar zat een hippie meisje, op weg naar de liefde van haar leven. Ze gaf ons allebei een cadeau, mij een boek en Irina een cd over haar geloof (gelukkig heb ik erg veel ruimte over, maar niet heus). Aangekomen in Bangkok was ik best moe, ik had namelijk beide vluchten niet tot nauwelijks geslapen en was zo onderhand al een hele dag en nacht op.
Het feit dat ik Lajenda ging en daar kon relaxen op een tropisch eiland maakte me een stuk energieker. Voordat ik vertrok ontmoette ik bij het inchecken een Israëlisch meisje genaamd Zohar. Ze vertelde dat ze onderweg was naar Siem Reap in Cambodja, wat mijn volgende bestemming was. We hebben contactgegevens uitgedeeld in de hoop elkaar daar weer te ontmoeten. Heel toepasselijk vlogen we met een erg klein vliegtuigje naar het eiland Koh Samui. Ik denk dat er ongeveer twintig of dertig mensen in het vliegtuig pasten.
Lajenda en haar vriendin vierden hiervoor vakantie op een ander eiland en gingen met de boot naar Koh Samui. We hebben met elkaar afgesproken bij de bungalow waar we zouden verblijven. Kort nadat ik bij de bungalow aankwam, werden Lajenda en Suzan ook door het taxibusje afgezet. We hebben snel onze backpacks gedropt en de zee ingedoken. Lekker verkoelend zou je denken, maar het was haast warmer dan de buitenlucht! Tussen de middag hebben we de heerlijke Tom Yam soep gegeten. Dit staat in Thailand overal op de menu kaart, dus ik ga het zeker eten wanneer ik terug ben. Over eten gesproken, we aten 's avonds op een van de meest romantische plekjes die er bestaat: het strand. Het was best prijzig, maar het lekkere eten en het geweldige uitzicht maakte dat weer dubbel en dwars goed. (Marianne succes met voorlezen van het volgende deel). Na het eten zijn we naar een cabaretshow geweest, Lajenda was hier al eerder heen geweest en vertelde dat je dit niet mag missen als je in Thailand bent. Thailand staat namelijk bekend om al haar 'ladyboys', dus was dit uiteraard ook geen cabaret zoals wij het in Nederland kennen. De entree was gratis, maar je moest wel een drankje kopen van minimaal acht euro. Tijdens de show, waarin werd gedanst en gezongen, brachten andere 'ladyboys' de drankjes rond. Het was grappig om mee te maken en bij sommige 'ladyboys' kon je het verschil ook tussen 'ladyboy' of vrouw echt niet zien.

24 augustus, zondag:
Sinds na een lange tijd goed uitgeslapen te hebben, was er weer een nieuwe dag aangebroken om lekker te relaxen en te genieten van het prachtige strand en de zee. Aangezien het zeewater zoals ik zei warmer was dan de buitenlucht besloten we af en toe voor de verkoeling stiekem in het zwembad van de buren te springen.
Na een heerlijke dag aan zee en een geweldige tijd met Lajenda was het helaas alweer tijd om mijn backpack te pakken en naar het vliegveld te gaan. Op het vliegveld kreeg je gratis koffie, thee, popcorn, pizza en noem maar op. Er goed geregeld vind ik voor een vlucht van slechts een uur, tijdens de vlucht kregen we namelijk ook nog drinken en een avondmaal. Het begon te onweren en ik was ergens toch wel blij dat ik de terugvlucht in een normaal vliegtuig zat in plaats van dat kleine vliegtuigje waarmee ik op de heenweg vloog. Naast mij zat een heel aardig gezin uit Thailand, ze hielpen me met van alles en ik heb zelfs hun gegevens gekregen voor noodgevallen. Nadat ze me naar de taxi brachten en de prijs adviseerden was het tijd om het hostel op te zoeken. Ik moest wel drie keer zoveel betalen, maar ik had weinig keus aangezien dit de enigste taxicentrale was en er weinig te onderhandelen viel. Ik deelde mijn kamer met een Spaanse vrouw en twee Aziatische meisjes. Ze waren alle drie erg aardig en we hebben nog een hele poos onze reiservaringen met elkaar gedeeld. Daarna was het wel tijd voor mij om te gaan slapen, een paar uur later moest ik namelijk alweer naar een ander vliegveld.

25 augustus, maandag:
De man van het hostel vertelde me het goedkoper was zelf een taxi aan te houden, hij adviseerde me een prijs. Toen ik onderhandelde met de taxichauffeur en het me lukte voor deze prijs me naar het vliegveld te laten brengen voelde ik me erg trots. Achteraf zag ik op de taximeter dat het nog voor veel minder had gekund, maar goed we hadden al een compromis gesloten. Bij de gate ontmoette ik een Spaans meisje, ze vloog ook naar Siem Reap. Ze stelde voor om samen een hostel te zoeken, maar ondertussen had ik al met Zohar afgesproken die ik eerder op het vliegveld had ontmoet. Samen Andrea (zo heet het Spaanse meisje) ben ik naar het hostel gegaan waar Zohar al was en hoopte dat er een extra plek was. Helaas zat het hostel al vol en moest Andrea in een ander hostel slapen. Zohar had namelijk al geregeld dat ik de kamer met haar kon delen. Na de backpack weggebracht te hebben, hebben we met zijn drieën een lokaal restaurantje opgezocht om te lunchen. Heel goedkoop en erg lekker. Ik en Andrea wilden Zohar leren fietsen, zodat we de dag er na de zonsopgang bij de tempels van Ankor op de fiets konden zien. Zohar vond het toch te eng en te ver en aangezien het begon te regenen hebben we toch maar besloten de volgende dag de tour met een tuktuk te doen.

26 augustus, dinsdag:
Heel vroeg uit de veren, want om vijf uur 's nachts stond onze tuktuk al klaar om naar de tempels van Ankor te gaan. Het was pikkedonker en er was geen hond op de weg te vinden, althans dat dacht ik. Een paar kilometer verder konden we in de optocht van tuktuks en fietsers richting de eerste en bekendste tempel, Ankor Wat, aansluiten. Daar hebben we een plekje opgezocht en gewacht tot dat de zon zich liet zien. Jammer genoeg was het te bewolkt om een mooie foto van de zonsopgang te schieten, maar alsnog vond ik het een bijzondere ervaring om met een meute mensen bij zo'n mooie tempel de dag heel vroeg te beginnen. De tempels waren stuk voor stuk erg prachtig en we waren dan ook pas aan het einde van de middag klaar met het bezoeken hier van. Ik had er nog wel dagen langer kunnen rondhangen, want je raakt niet uitgekeken. Bij de tempels liepen allerlei kindjes rond die je dingen probeerden te verkopen, uiteindelijk heb ik maar wat kaarten bij een van hen gekocht en de andere geld gegeven om met haar op de foto te gaan. Ze blijven zo een kwartier met je mee lopen en kijken je dan met de liefste en zieligste puppy oogjes aan.
Na de tempels zijn we nog naar een opstap punt voor boten gereden, waarmee je een boottocht zou kunnen maken langs de 'floating houses'. Het was erg slecht weer en we vonden de boot erg prijzig, we hebben dus besloten dit niet te doen. Het scheelde ook dat je langs de kant van de weg allerlei van diezelfde huizen zag. De avond hebben we bij een restaurant gegeten wat heel goed moest zijn, Gorden Ramsey heeft hier namelijk leren koken. Wij vonden zelf de kruiden te overheersend, het was wel lekker maar het kon toch het niet tippen aan de lokale restaurantjes en daar krijg je meer en betaal je minstens de helft. Na het luxe diner hebben we een nachtmarkt bezocht. Na flink onderhandeld te hebben, heb ik een hemd en broek gescoord voor vier en een halve dollar!
Daarna hebben we nog een drankje gedronken in de gezellige 'barstreet' om mijn goedkope aanwinst te vieren.

27 augustus, woensdag:
Ook vandaag moesten we weer vroeg op, het was namelijk alweer tijd om Siem Reap te verlaten, op naar Phnom Penh!
Na een hobbelige rit, waarbij ze om de haverklap stopten om spullen in te laden of uit te laden, kwamen we na ongeveer vijf uur aan in de veel grotere stad.
Gelukkig hadden we al een hostel geboekt toen we in Siem Reap waren. De tuktuks stonden weer voor het uitkiezen en na het gebruikelijke onderhandelen kwamen we aan in onze kamer voor drie. We zijn een Chinees restaurant op gaan zoeken waar Zohar de ... wou uitproberen. Dit moest volgens de Chinese inwoners van Phnom Penh de beste Chinees zijn en ik vond de noodle soep dan ook erg lekker. Dicht bij het restaurant was een grote overdekte markt te vinden, heel leuk om in rond te kijken. Daarna zijn we naar een enorm winkelcentrum geweest. Daar waren we ook wel even zoet met alle etalages te bekijken, want zoals jullie weten is mijn backpack niet groot genoeg om hele voorraden in te slaan en dan nog niet te spreken over mijn budget.

28 augustus, donderdag:
Deze dag hebben we een tuktuk geboekt om ons naar de 'Killingfields' en het museum hiervan te brengen. Ongeveer veertig jaar terug is vijfentwintig procent van de Cambodjaanse bevolking uitgemoord. Eerst zijn we naar de 'Killingfields' gegaan, heel indrukwekkend en omdat ze erg veel laten zien wordt je met de neus op de feiten gedrukt. Hierna zijn we naar het museum geweest, dit was vroeger een school en omdat ze scholen in die tijd onzin vonden hebben ze het omgebouwd naar een gevangenis. De mensen werden eerst naar deze gevangenis gebracht en daarna naar de 'Killingfields'. Ik zal jullie alle gruwelijke details besparen en voor de mensen die er meer over willen weten zou ik jullie zeker aanraden om het op te zoeken op internet. Zelf wist ik dit namelijk van te voren nog niet over Cambodja en heb er veel van geleerd. We hebben deze dag toch maar leuk proberen af te sluiten door een lokale markt te bezoeken en daarna uiteten te gaan bij een restaurant aan de Mekong rivier, waar ze de beste Loklak van Cambodja serveren. Anniek en Siegrid hebben me van te voren Cambodjaanse Riel gegeven om dit uit te proberen, dankjewel dames het smaakte me erg goed! Na het eten hebben ik en Zohar, Andrea uitgezwaaid. Zij had de nachtbus naar Siem Reap geboekt om nog wat langer van de tempels van Ankor te kunnen genieten.

29 augustus, vrijdag:
Het 'Royal Palace' stond vandaag op de planning, volgens de Lonely Planet toch wel echt een must see in Phnom Penh. We moesten er weer vroeg uit, want hij was 's ochtends maar tot elf uur geopend. Na een lekker ontbijtje zijn we hiernaar toe gewandeld. Eenmaal er aangekomen bleek dat je op een gebouw na alle gebouwen alleen maar van de buitenkant kon zien. Het zag er mooi uit, maar ik wilde natuurlijk de binnenkant graag zien! De buitenkant kon ik namelijk ook wel vanaf buiten de hekken zien. Onderweg maar de pagode, waar je wel in kon, begon het heel hard te regenen. Nadat we even geschuild hadden en ik uiteraard alweer met veel bekijks een keer uitgegleden was, kwamen we aan bij de pagode. Het was een paar minuten na elf en ze lieten ons er niet meer in, ook mochten we 's middags wanneer het opnieuw geopend was niet meer terug komen om de pagode alsnog te bekijken. Ik vond het erg prijzig voor wat je er voor terugkrijgt, helemaal omdat we door de regen moesten schuilen vond ik dat ze wel wat flexibeler konden zijn. Goed gemutst een supermarkt opgezocht en daar in een restaurant weer een heerlijk soepje gegeten. Meteen zonnebrand gekocht, aangezien ik die op Koh Samui moest weggooien en vergeten was om in mijn backpack te doen. Onderweg naar het hostel hebben we nog even geschuild bij Eem restaurant waar ze prachtige taarten verkochten. Ik nam de 'Durian cheesecake', dat leek me wel wat. Tot dat ik de taartpunt geserveerd kreeg wist ik niet dat durian een soort fruit was waarvan we elke keer een hele vieze lucht van op straat roken. Ik ben absoluut geen moeilijke eter, maar dit was echt niet lekker. Gelukkig had Zohar wel een lekker stuk taart uitgekozen en wilde ze deze met me delen. Na ons opgefrist te hebben zijn we naar het postkantoor gewandeld om hier onze kaarten uit Siem Reap te posten. Het was een heel gedoe en ik ben tot nu toe elke keer nog erg benieuwd of mijn leuke kaarten wel aankomen. Daarna zijn we via een mooie wandelroute naar het restaurant 'Friends' gelopen. Zowel Anniek als de Lonely Planet raadde me aan om hiernaar toe te gaan en aangezien het ook voor een goed doel was moest het wel goed zijn! Het is een tapas restaurant dat wordt gerund door mensen die straatkinderen een kans geven om te werken in de horeca. De straatkinderen worden begeleid door leraren en koken zelf en serveren dit aan je. Hier zou ik nou wel willen werken! De tapas waren trouwens echt verrukkelijk, misschien wel het beste eten wat ik tot nu toe heb gehad tijdens mijn reis. Staat Cambodja dus nog op je lijstje, dan is dit restaurant echt een aanrader.

Nu zit ik in de bus naar Sihanoukville, vanuit hier gaan we naar een klein tropisch eilandje genaamd Koh Roh waar we twee nachten willen blijven om daarna met de nachtbus naar mijn volgende bestemming te rijden: Vietnam!

Inmiddels ben ik alweer langer dan een maand op pad. Ik blijf het zeggen, maar wat vliegt de tijd toch snel voorbij.

Hopelijk tot gauw!