Byebye Nepal, hello Thailand!
Blijf op de hoogte en volg Lili
21 Augustus 2014 | Nepal, Kumargaun
De tijd is alweer bijna aangebroken om het eerste land van mijn reis achter me te laten. Het land van de tuk tuk's, koeien, tempels, Boeddha, gastvrijheid, zwerfhonden, dal Bath, aapjes, Momo's, roepies, enzovoorts of beter gezegd Nepal! Morgenmiddag vlieg ik namelijk naar mijn volgende bestemming Thailand.
Ik kijk terug op drie super leuke en leerzame weken en heb daarom ook een dubbel gevoel over mijn vertrek.
19 augustus, dinsdag:
Na de dag rustig te zijn begonnen was het tijd om met Abushan op de scooter op pad te gaan. Hij vroeg me of ik het leuk vond om eerst een voetbalwedstrijd te zien. Tuurlijk vond ik dat leuk en ik dacht dat hij misschien een wedstrijd van Fc Kathmandu of iets dergelijks bedoelde. Later bleek dat hij met zijn vrienden ging voetballen op een veldje die ze konden afhuren. Mijn voeten jeukten om ze mijn voetbalkunsten te laten zien, maar helaas had ik niet de goede schoenen aan. Ook vond ik het wel sneu om ze allemaal met zo'n minderwaardigheidscomplex het veld af te laten gaan.. Het potje voetbal duurde ongeveer twee uur en daarna had ik wel erg veel zin om iets anders van Kathmandu te zien. Op naar Pashaputinath! Ik vond het een ge-wel-dige ervaring om achterop de scooter te zitten, tot dat we werden aangereden.. Haha grapje, maak jullie geen zorgen het ging heel zacht en ik wist flexibel van de scooter af te springen. Ze doen hier alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Ze geven elkaar een hand, bieden excuses aan en rijden weer vrolijk verder. Abushan vertelde me later dat het wekelijks gebeurd, ik had het geluk dat het die keer in de week was. Wat ik ook bijzonder aan het rijden op de scooter vind is dat alleen de bestuurder een helm op heeft, de anderen niet. Inderdaad je leest het goed, anderen (ze zitten vaak genoeg met zijn drieën op de scooter). Na een half uurtje rijden kwamen we in Pashaputinath aan. In dit stadje worden alle lijkverbrandingen van Kathmandu en omgeving gedaan. Heel indrukwekkend, want in tegenstelling tot Nederland kun je dit gewoon zien gebeuren. Abushan wilde het niet zien, wat ik wel begrijp. Ik vond het zelf ook een naar idee, dus we zijn er niet lang gebleven. Na Pashaputinath was eindelijk het moment daar om naar Boudhanath te gaan. Dit is denk ik wel de must see van Nepal en staat dan ook bijna bij elke reisgids van Nepal op de voorpagina. Het is net zoals de 'Monkey temple' een stupa. Veel boeddhisten komen hierheen en lopen drie rondes om de stupa heen, mooi om naar te kijken. De stupa zelf ziet er ook prachtig uit, dus ik heb me ook daar de ogen uit kunnen kijken. 's Avonds heb ik samen met Kabita Momo's gemaakt, een gerecht waar alle Nepalezen dol op zijn. Het is deeg met daarin vlees of groenten wat ze stomen. Om eerlijk te zijn vond ik dat die van ons nog wel lekkerder waren dan de Momo's die ik in de voorafgaande restaurant had gehad. Het dus een poging waard om het over een half jaar een keer thuis te proberen. Jullie zijn uiteraard allemaal welkom ze te proeven!
20 augustus, woensdag:
De laatste dag om nog echt iets te ondernemen en tijd om weer een poging te wagen het paleismuseum te bezoeken. Helaas weer zonder resultaat, het museum is namelijk dicht op woensdag en donderdag. Dan maar even de tijd nemen om nog een keer door de stad te wandelen. Ik krijg veel aandacht in mijn eentje op straat, vooral van de mannen. Ze beginnen een praatje te maken en lopen dan rustig met je mee. Uiteindelijk heb ik het steeds afgekapt en een smoes bedacht, omdat ik het niet vertrouwde. Het is wel lastig om onderscheid te maken tussen welke mensen gewoon gezellig een praatje met je willen maken of wie er iets van je wilt. Achja, een gewaarschuwd mens telt voor twee.
Na de stad in m'n eentje bekeken te hebben pikte Chandra me op voor een lunch. Dit keer beefsizzler, een keer wat anders dacht ik. Ik was toch wel erg benieuwd van welk dier dat dan kwam, aangezien koeien niet gegeten worden in Nepal. Het was toch wel van een koe, oeps. Speciaal geïmporteerd uit een ander land voor toeristen, zoals ik..
Toen we de lunch op hadden, die overigens prima smaakte, gingen we naar een dorpje op de heuvels. Dit dorpje was al erg oud en mooi om te zien. Je had geweldig uitzicht over heel Kathmandu en in het hoogseizoen over de besneeuwde bergtoppen. Dat is trouwens toch nog wel echt een reden om een keer terug te komen, wanneer het regenseizoen voorbij is.
21 augustus, donderdag:
Tijd om m'n backpack in te pakken!
Na hier rustig aan te zijn begonnen, was het toch een keer tijd om een poging te wagen het museum te bezichtigen. Drie of inmiddels al vier keer scheepsrecht!
Eindelijk was het museum open en konden we hem bezichtigen. Chandra vond het ook mooi om te zien, want hij was er zelf ook nog niet geweest. Het was erg indrukwekkend om te zien, het was het paleis waar de koninklijke familie van Nepal heeft gewoond. Deze hele familie is in 2001 daar vermoord, wat het erg bijzonder maakte te zien. Dus toch blij dat we het nog een keer geprobeerd hebben. Daarna was het tijd weer terug naar het huis te gaan en m'n backpack in te pakken te hervatten. Ondertussen hielp Koko me mee hem weer uit te pakken en heb ik gezellig met Kabita gekletst. Die twee ga ik toch wel het meest missen.
Zoals ik al zei ga ik met een dubbelgevoel hier weg, maar ik denk niet dat het de laatste keer is dat ik hier kom!
Ik kijk erg uit naar al het moois dat nog komen gaat en geniet van dag tot dag. Morgenochtend een gekookt ei voor een goede reis en dan op naar Thailand met als eerste bestemming Lajenda op Ko Samui!!!
P.S. Voor de liefhebbers die het nog niet ontdekt heb <<<< links kun je foto's!
Ik kijk terug op drie super leuke en leerzame weken en heb daarom ook een dubbel gevoel over mijn vertrek.
19 augustus, dinsdag:
Na de dag rustig te zijn begonnen was het tijd om met Abushan op de scooter op pad te gaan. Hij vroeg me of ik het leuk vond om eerst een voetbalwedstrijd te zien. Tuurlijk vond ik dat leuk en ik dacht dat hij misschien een wedstrijd van Fc Kathmandu of iets dergelijks bedoelde. Later bleek dat hij met zijn vrienden ging voetballen op een veldje die ze konden afhuren. Mijn voeten jeukten om ze mijn voetbalkunsten te laten zien, maar helaas had ik niet de goede schoenen aan. Ook vond ik het wel sneu om ze allemaal met zo'n minderwaardigheidscomplex het veld af te laten gaan.. Het potje voetbal duurde ongeveer twee uur en daarna had ik wel erg veel zin om iets anders van Kathmandu te zien. Op naar Pashaputinath! Ik vond het een ge-wel-dige ervaring om achterop de scooter te zitten, tot dat we werden aangereden.. Haha grapje, maak jullie geen zorgen het ging heel zacht en ik wist flexibel van de scooter af te springen. Ze doen hier alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Ze geven elkaar een hand, bieden excuses aan en rijden weer vrolijk verder. Abushan vertelde me later dat het wekelijks gebeurd, ik had het geluk dat het die keer in de week was. Wat ik ook bijzonder aan het rijden op de scooter vind is dat alleen de bestuurder een helm op heeft, de anderen niet. Inderdaad je leest het goed, anderen (ze zitten vaak genoeg met zijn drieën op de scooter). Na een half uurtje rijden kwamen we in Pashaputinath aan. In dit stadje worden alle lijkverbrandingen van Kathmandu en omgeving gedaan. Heel indrukwekkend, want in tegenstelling tot Nederland kun je dit gewoon zien gebeuren. Abushan wilde het niet zien, wat ik wel begrijp. Ik vond het zelf ook een naar idee, dus we zijn er niet lang gebleven. Na Pashaputinath was eindelijk het moment daar om naar Boudhanath te gaan. Dit is denk ik wel de must see van Nepal en staat dan ook bijna bij elke reisgids van Nepal op de voorpagina. Het is net zoals de 'Monkey temple' een stupa. Veel boeddhisten komen hierheen en lopen drie rondes om de stupa heen, mooi om naar te kijken. De stupa zelf ziet er ook prachtig uit, dus ik heb me ook daar de ogen uit kunnen kijken. 's Avonds heb ik samen met Kabita Momo's gemaakt, een gerecht waar alle Nepalezen dol op zijn. Het is deeg met daarin vlees of groenten wat ze stomen. Om eerlijk te zijn vond ik dat die van ons nog wel lekkerder waren dan de Momo's die ik in de voorafgaande restaurant had gehad. Het dus een poging waard om het over een half jaar een keer thuis te proberen. Jullie zijn uiteraard allemaal welkom ze te proeven!
20 augustus, woensdag:
De laatste dag om nog echt iets te ondernemen en tijd om weer een poging te wagen het paleismuseum te bezoeken. Helaas weer zonder resultaat, het museum is namelijk dicht op woensdag en donderdag. Dan maar even de tijd nemen om nog een keer door de stad te wandelen. Ik krijg veel aandacht in mijn eentje op straat, vooral van de mannen. Ze beginnen een praatje te maken en lopen dan rustig met je mee. Uiteindelijk heb ik het steeds afgekapt en een smoes bedacht, omdat ik het niet vertrouwde. Het is wel lastig om onderscheid te maken tussen welke mensen gewoon gezellig een praatje met je willen maken of wie er iets van je wilt. Achja, een gewaarschuwd mens telt voor twee.
Na de stad in m'n eentje bekeken te hebben pikte Chandra me op voor een lunch. Dit keer beefsizzler, een keer wat anders dacht ik. Ik was toch wel erg benieuwd van welk dier dat dan kwam, aangezien koeien niet gegeten worden in Nepal. Het was toch wel van een koe, oeps. Speciaal geïmporteerd uit een ander land voor toeristen, zoals ik..
Toen we de lunch op hadden, die overigens prima smaakte, gingen we naar een dorpje op de heuvels. Dit dorpje was al erg oud en mooi om te zien. Je had geweldig uitzicht over heel Kathmandu en in het hoogseizoen over de besneeuwde bergtoppen. Dat is trouwens toch nog wel echt een reden om een keer terug te komen, wanneer het regenseizoen voorbij is.
21 augustus, donderdag:
Tijd om m'n backpack in te pakken!
Na hier rustig aan te zijn begonnen, was het toch een keer tijd om een poging te wagen het museum te bezichtigen. Drie of inmiddels al vier keer scheepsrecht!
Eindelijk was het museum open en konden we hem bezichtigen. Chandra vond het ook mooi om te zien, want hij was er zelf ook nog niet geweest. Het was erg indrukwekkend om te zien, het was het paleis waar de koninklijke familie van Nepal heeft gewoond. Deze hele familie is in 2001 daar vermoord, wat het erg bijzonder maakte te zien. Dus toch blij dat we het nog een keer geprobeerd hebben. Daarna was het tijd weer terug naar het huis te gaan en m'n backpack in te pakken te hervatten. Ondertussen hielp Koko me mee hem weer uit te pakken en heb ik gezellig met Kabita gekletst. Die twee ga ik toch wel het meest missen.
Zoals ik al zei ga ik met een dubbelgevoel hier weg, maar ik denk niet dat het de laatste keer is dat ik hier kom!
Ik kijk erg uit naar al het moois dat nog komen gaat en geniet van dag tot dag. Morgenochtend een gekookt ei voor een goede reis en dan op naar Thailand met als eerste bestemming Lajenda op Ko Samui!!!
P.S. Voor de liefhebbers die het nog niet ontdekt heb <<<< links kun je foto's!
-
21 Augustus 2014 - 20:28
Anniek:
Top verslag weer meis! en die scooters, ja daar blijf je je over verwonderen. Maar geloof me, 3 op een scooter is niks! je ziet er straks verder in Azie zo een stuk of 5, 6 op 1 scooter zitten;) je kijkt je ogen uit!
Geniet van je laatste uurtjes in Nepal! xxx -
21 Augustus 2014 - 20:36
Truus:
Hoi lieve Lili,
Erg leuk verhaal weer van je laatste dagen in Nepal.Ik geloof graag dat je dat land en de mensen zal gaan missen.Maar nieuwe avonturen gaan er aan komen dat is zeker.Geniet nog even van alles daar en neem maar een flinke hap van dat ei,dan komt alles in orde.Een hele goede reis naar Thailand en we zien nu al weer uit naar de verslagen die komen.
Knuffel,
Frans en Truus. -
21 Augustus 2014 - 20:40
Ineke:
Dag Allerliefste Miep,
Wat heb je het toch geweldig gehad bij Anu en Chandra. Lief dat ze je zo in de watten hebben gelegd.
Een goede reis morgen en heerlijk even relaxen met Lajenda op Koh Samui. Wel hapje van het ei nemen hoor, voor good luck!
Dikke knuffel, mama -
21 Augustus 2014 - 20:57
Betty:
Lieve Lili,
De tijd gaat zo snel, zit zomaar je eerste land er al weer op. En wat voor een land.
Indrukwekkend die foto s, ik ga er thuis wel weer even goed voor zitten.
Ik wens je alvast een hele goede reis voor morgen, en sterkte bij het afscheid nemen, hihi, traantje
liefs,
Betty
-
21 Augustus 2014 - 22:26
Auntie:
Gelukkig dat je vertelde waar de foto's stonden, ben niet zo slim, al doe ik mijn best om de slimste mens te volgen op tv!!!!!
Ik kon nu dubbel genieten van de foto reportage en je geweldige story.
Ik had wel willen zien als je echt een voetbalpotje had mee gespeeld. Maar goed je moet ze inderdaad niet jaloers maken met jou kunsten.
Gek he dat je al na drie weken zo'n band kunt opbouwen, zijn vast hele lieve mensen en jij bent natuurlijk ook een kanjer. niets naast je schoenen gaan lopen hoor!!
Hier gaat alles zo zijn gangetje. Vanavond in het paradijs gegeten. Lekker vegetarisch.
Lieve schat veel plezier in Thailand xxxx van Bob
-
21 Augustus 2014 - 22:31
Karin:
Lieve Lili,
Wat is de tijd snel gegaan! Nog steeds super leuk om je verhalen te lezen, ik waan me elke keer weer even samen met je in Nepal. Leuk dat je Lajenda gaat meeten. Hele goede reis en ik kijk uit naar je volgende verslag!
Kus,
Karin -
22 Augustus 2014 - 15:07
Jacquelien:
Al 3 weken weg....................
en je eerst pad van je reis is alweer achter je, gaat snel.
heerlijk weer je verhaal je schrijft leuk!!! misschien een moet je schrijver worden hahahahaha
Ik verheug me op je volgende verhaal
goed weekend liefs Jacquelien
-
23 Augustus 2014 - 18:50
Anke:
Geweldig meisje! Nu genieten in Thailand, ben enorm jaloers. Foto's zijn nu al mooi, verheug me op de volgende verhalen. Knuffel -
28 Augustus 2014 - 18:58
Christine :
Hoi Lili,
Inmiddels heb ik alle verslagen gelezen en alle foto's bekeken. Wat heb je toch al veel moois gezien. Vooral de foto's van het landschap vind ik geweldig mooi. En dan te bedenken wat er nog allemaal gaat komen.
Onvergetelijk! Ik zal je blijven volgen, super dat je ons (jaloerse) allen lekker laat mee genieten.
Groetjes en goed goan, Christine
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
